Gisteren een familiereunie. Was leuk om nichten en neven te ontmoeten. Teveel gegeten. Drie kinderen besloten achter te blijven en nog wat tijd door te brengen met drinkende en blowende familieleden. Ze belden om 01.30 vanmorgen met de mededeling dat ze de laatste trein hadden gemist. Ze waren maar vast naar huis gaan lopen (vanuit Zwijndrecht) maar wisten niet waar ze waren. Heb in Zwijndrecht nog een half uur rondgereden totdat ik ze iendelijk vond. Om 02.30 lag de club in bed. Dit zijn de mindere momenten in het leven van een vader. Niet het ophalen maar zaken in het leven van mijn eigen kinderen waar ik niet echt trots op ben. Maar het is wel deel van de werkelijkheid.
Om alleen maar de glory, halleleuja momenten in eenn blog vast te leggen is ook zo nep. Dus ook dat moet erin.
Zojuist, om 06.45, Moniek naar het CS gereden. Die heeft haar laatste stagedag op schiphol. Ze was zo trots gisterenavond toen ze met haar stagebeoordeling thuiskwam. Deze beoordeling was er dan ook een om apetrots op te zijn. Dat was ze en ben ik. Op haar.
Vandaag mag ik zomaar in de dienst zitten. Ik hoef niets te doen.
Leuk verhaal...
BeantwoordenVerwijderen