Ik las ergens "100 gram suiker". Gewoon los, in het wild. Ik weet wat 100 gram is en ik weet wat suiker is maar kan er verder niets mee. Gewoon los opeten misschien? Als er had gestaan "men neme 100 gram suiker" zou ik kunnen vermoeden dat de 100 gram suiker bij een recept hoort. Van een cake of iets dergelijks.
In Psalm 2 is het inderdaad te vinden: "Vraag het mij en ik geef je de volken in bezit, de einden der aarde in eigendom."
Er stond niet bij welke volkeren God hem had gegeven. Jammer, want nu kan ik niet kijken om te zien wat de knipper met die volkeren heeft gedaan
Zandbaktheologie waaraan in in mijn vorige blog refereerde is het uitknippen van heel veel stukjes uit een recept, er balletjes van maken en goed door elkaar husselen. Vervolgens kies je er "blind" vijf of tien, vouwt ze uit en maakt van de fragmentjes iets nieuws. Op het internet zijn tal van websites te vinden die de gretig zoekende gelovige dagelijks voorziet van de equivalent van 100 gram suiker.
Al eerder schreef ik een blog over het gevaar dat schuilt in het koortsachtig knippen van stukjes uit de Bijbel om daar naar believen een heerlijk geestelijke draai aan geven.
Helaas heeft die blog niet tot een grote verandering in het lezen, interpreteren en toepassen van het grote verhaal van God geleid. Knippen en plakken lijkt een van de grootste hobby's van de gelovigen te zijn. Niets nieuws want het is zo oud als de schaar en het mes zelf.
Eenmaal in het bezit van een of meerdere volken, zit de knipper en plakker met een probleem. Wat nu? Het volgende vers in de psalm wordt doorgaans niet toegepast: "Jij kunt ze breken met een ijzeren staf, ze stukslaan als een aarden pot."
Dat Psalm 2 niet gaat over beloftes die de moderne gelovige zou moeten en kunnen claimen lijkt ondergeschikt gemaakt te zijn aan de persoonlijk pastorale behoeftes en de beleving van de knipper.
Respect en eerbied voor het grote verhaal is de belangrijkste stap om de contouren van God enigszins te kunnen gaan waarnemen. Zodra we de Bijbel gaan kwalificeren als "Gods liefdesbrief aan de mens, "richtsnoer voor het leven", "Openbaring van God" of wat dan ook, zijn we al van dat grote verhaal afgestapt en wordt het zicht vertroebeld, of neemt een monochrome kleur aan.
Misschien heeft de moderne mens geen tijd meer voor het verhaal. Alles om ons heen wordt grotendeels fragmentarische beleefd en geduid. De wereld wordt er niet mooier of beter door en het individuele leven verschraald.
Het is armoede als ik mijn beleving niet langer aan de terugkoppeling van anderen wil toetsten. Mijn beleving is immers alles. Ik beleef de 100 gram suiker op mijn manier, jij op de jouwe.
Weg met het recept!
Lang leve de losse suiker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten