Knippen en Plakken met de Bijbel. Dit vinden we helemaal niet "leuk" om te lezen.

Met enige passie gaf ik een voorbeeld: "Stel je voor dat na lang voor België te hebben gebeden en het land te hebben geclaimd overeenkomstig de belofte in Psalm 2:9 (Vraag het mij en ik geef je de volken in bezit, de einden der aarde in eigendom), God op een dag besluit dat je, door je aanhoudende gebed te hebben bewezen echt geïnteresseerd te zijn in België, het land mag hebben.

Een aantal dilemma's dringt zich meteen op. 

1. Ik had nooit gedacht dat ik het land zou krijgen.

2. Heb ik het toch gekregen, maar wat moet ik met een onbestuurbaar land?

Ik vraag om raad.

Iemand stelt voor dat diezelfde Bijbel in diezelfde Psalm wellicht een verborgen hint bevat die uitsluitsel geeft over de volgende stap.

En jawel, meteen het volgende vers geeft helderheid, en is nog specifiek ook: "Jij kunt ze breken met een ijzeren staf, ze stukslaan als een aarden pot."

Daar sta je dan met je honkbalknuppel en een onbestuurbaar land.

Het eerste vers plakken we op T-shirts, ansichtkaarten en koffiemokken.

Het tweede vers wordt genegeerd want knippers en plakkers hebben niets met context. Stel je voor dat we aandacht moeten gaan geven aan het verhaal om het geknipte vers heen; niet dus!

Ik ga een Tweede Vers Beweging  (TVB) beginnen als doel Knippers en Plakkers een halt toe te roepen. Knippers en Plakkers laten de Bijbel zeggen wat ze willen. Gevaarlijk.

Een dag later lopen we met de groep door Tirana om een ijsje te eten. Breed grijnzend wijst een collega me op z'n T-shirt. Staat uitgerekend die tekst uit Psalm 2 op z'n shirt!  Blijkt het "Vraag het mij" versje het motto van een zomeractie te zijn. Uiteraard staat er geen afbeelding van een honkbalknuppel naast.

Ik schaam me diep en ben licht verontwaardigd. Ik had toch echt gedacht dat OMers de Bijbel met dieper respect behandelden. Echter, ook binnen onze club wordt regelmatig en ook wel structureel geknipt en geplakt.

Het loslaten van het grote verhaal van God leidt onherroepelijk tot het construeren van eigen verhaaltjes die nog maar zijdelings met Zijn grote verhaal te maken hebben. 

Het toeëigenen en claimen van willekeurige en/of nauwkeurig geselecteerde Woorden die in het grotere verhaal nauwelijks iets met mij te maken hebben is een typische vrucht van de immer wassende centraalstelling van het individu.

Na het T-shirt incident had ik wel een somber moment. Als mijn gepassioneerde pleidooi voor het respecteren en eerbiedigen van de onmiddellijke en bredere context van een Woord of Vers een dergelijke provocerende "I don't give a shit" reactie oproept, kan ik er wellicht beter het zwijgen toe doen.