Het is frappant dat een boek als het Hooglied tot de Canon van de Bijbel is toegelaten. Misschien wel omdat men het door de eeuwen heen als allegorie of typologie beschouwde. Letterlijk is het een erotisch boek die het verlangen van twee geliefden om bij elkaar te zijn in poetische vorm beschrijft. Beide geliefden verliezen zich in het verlangen om bij elkaar te zijn en doen "rare" dingen zoals ook in onze moderne tijd twee geliefden "rare" dingen doen om maar bij de ander te kunnen zijn. Zo treffen we op een gegeven moment de vrouw dolend door de donkere straten aan. Ze kan niet slapen en kan haar vriendje niet vinden. De politie kan haar ook niet helpen en eenzaam vervolgt ze haar zoektocht.
Het probleem met een te strakke allegorische of typologische interpretatie is dat het verhaal op zich aan kracht dreigt in te boeten. Daar moet je dus voorzichtig mee zijn. De typologische en/of allegorische interpretatie krijgt pas dan haar kracht als je het verhaal eerst leest zoals het er staat. De sublimatie van de liefde die we in Hooglied tegenkomen leert ons onder andere dat liefde nooit los kan staan van actie. Liefde uit zich in "materie". Platonische liefde die in abstractie blijft steken is de Bijbel vreemd. Liefde zoekt een weg in actie, in daden. Het verhaal in Hooglied is in deze zin tekenend. De liefde die de twee voor elkaar voelen kan niet anders dan zich uiten in consumatie. Deze oergedachte en beleving is voor niemand vreemd.
Als je er vervolgens een allegorische betekenis aan toekent krijgt de liefde van God voor de mens een menseljike dimensie. Gods liefde kan en zal nooit in abstractie blijven hangen.
Als God zegt dat Hij de wereld liefheeft dan krijgt dat pas betekenis als die uitspraak wordt vertaald in "materie". En dat is ook gebeurd. Hij bewijst Zijn liefde doordat Christus voor ons gestorven is toen wij nog niets met Hem te maken wilde hebben.
Het verhaal onderstreept ook het belang van twee richtingsverkeer. De liefde dringt zich niet op en werkt alleen maar als de ontvangende partij deze beantwoord.
En we weten allemaal dat onbeantwoorde liefde een van de meest tragische ervaringen is die een mens kan overkomen. Ik vraag me wel eens af hoe dat voor God moet zijn die dagelijks zijn liefdesboodschap onbeantwoord retour krijgt. Miljoenen nemen niet eens de moeite om Zijn liefdesbrief te openen, te lezen en te bestuderen maar strepen hun adres op de envelop door en schrijven er met koeienletters op "Return to Sender." Dat is tragisch.
Het is dan ook een voorrecht om mensen aan te moedigen om die brief wel te lezen en de boodschap van Gods liefde op haar meritus te testen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten