Van Adeleide naar Port Lincoln en Ungarra

Over een half uur vertrekt de korte vlucht naar Port Lincoln. Nog vier nachtjes en ik ben weer thuis, al is het maar voor twee nachten. Ik zie er wel naar uit!
Het afgelopen weekend heb ik het meeste voorbereidende werk voor Ecuador af kunnen ronden.
Gisteren begon Marli in de auto een discussie met de rest van het team over de vraag waarom Jezus Gods zoon is, of moet zijn. Dat Hij de zoon des mensen is, prima, maar waarom is Hij ook Gods zoon terwijl Hij God is.
Interessante discussie die de gemoederen al eeuwenlang bezighoudt en voor miljoenen een rookgordijn is wat hen bij de diepere vragen weghoudt. Het zijn vraagstukken waar we nooit uit zullen komen en de discussie vind ik persoonlijk niet bijster interessant.
De mens is van God los en dat noemen we zonde. Jezus kwam om de zonde weg te dragen zodat ik weer met God verbonden kan zijn. Of je Hem dan Zoon van God, Verlosser, Dirk of Sandra noemt, is van minder groot belang. De belangrijkste ontdekking e erkenning in het verhaal is dat ik een zondaar ben en hulp nodig heb om verlost te worden van arrogantie, hoogmoed, introspectie, zelfverheffing en zelfliefde; allemaal dingetjes die mij verheffen tot een plek die alleen God toebehoort.
Om daarvan verlost te zijn is heerlijk.

22.30 Inmiddels ben ik alweer negen uur n Ungarra. Vanavond met een groep jongvolwassenen in Cummings gebarbecued (weer die knakworsten)en m'n verkorte versie van Life Direction gedaan. Vanaf de boerderij van Luke en Rachel was dat 50 kilometer rijden over onverharde weg zonder wat voor ander verkeer dan ook tegen te komen!
De boerderij ligt dus in de "middle of nowhere" en de stilte hier is overdonderend.
Volgens mij is 27.000 acre best wel groot.
Morgenochtend spreek ik voor een groep senioren en morgenavond in de plaatselijke kerk (er is maar een kerk dus de gelovigen hebben weinig keus; is dat nou goed of slecht?)