De volle maat

Slapen lukt niet. Sinds 02.00 uur ben ik wakker en ik heb de hoop opgegeven dat ik verder nog slaap deze nacht. Ik spaar het op en hoop dat ik vannacht op weg naar Ecuador een paar uur in het vliegtuig kan slapen. Als het goed is zak ik tegen middernacht, wanneer de vlucht vertrekt, zo'n beetje in elkaar, dus dat komt wel goed.

Als je zo ligt te wachten op de slaap die maar niet komt, heb je wel tijd om na te denken. 

Ik ben eerder deze week begonnen in Spreuken. God wordt "Wijsheid" genoemd en de mens is het beste af als hij/zij zich verdiept in en verzadigt met wijsheid. Die wijsheid (ook wel kennis genoemd in Spreuken) begint bij het vrezen van God.

Nu zit ik daar wel en beetje mee. Ik zou namelijk graag een beetje wijzer willen zijn en daarvoor bij het begin beginnen: God vrezen.

Maar hoe doe je dat nu precies? Eufemismen zoals "rekening houden met", "respect hebben voor" en abstracten zoals "geen angst maar wel ontzag" of "eerbied en heilig ontzag" schieten tekort om me tot een diepere vrees te brengen.

Die vrees zou moeten leiden tot een heiliger wandel met Hem en dat zou dan weer tot onbersipelijkheid leiden. Nu, als iemand onberispeljik is, dan is Hij voor die persoon een schild (2:7).

Maar wat is onberispelijkheid? Wanneer kwalificeert iemand zich voor deze titel? Schieten we niet allemaal tekort? Ik moet de eerste mens nog tegenkomen die van zichzelf durft te beweren dat hij onberispelijk is. Ook onberispelijkheid kun je niet afzwakken. Het betekent de volle maat; kompleetheid.

Als je nu niet de volle 100% scoort, is de Heer dan nog wel een schild? Of wordt het schild kleiner naarmate het onberispelijkheidsniveau daalt?

Nu ken ik het antwoord wel, hoor. Weest gerust. 

Christus is onze onberispelijkheid en wij schuilen achter Hem. Ik word in Zijn onberispelijkheid opgenomen. Zolang ik in Hem blijf en op hem vertrouw, is God een schild voor mij.

De volgende vraag is dan of dat schild mij onvoorwaardelijk beschermt voor wat dan ook (het wordt niet aangegeven waartegen dat schild dan precies beschermt) of dat er sprake is van een voorwaardelijke bescherming? Met andere woorden, want moet ik doen om onder Gods bescherming te blijven? Moet ik me nu wel of niet inspannen om onberispelijk te zijn?

Vult Christus mijn tekort aan of zijn mijn inspanningen om onberispelijk te zijn en heilig te leven zo waardeloos dat ik net zo goed niet mijn best kan doen?

Als ik sec naar de tekst in Spreuken kijk, dan is er voor mij  maar een klein schildje. Ik ben verre van onberispelijk (heb wel de beste bedoelingen).

Het duwt me naar God toe. Naar de Wijsheid. Naar de vrees voor God. Daar begint het toch echt.

Hieronder twee voorbeelden van bijna onberispelijkheid. Een in Zwart-Wit en een in kleur. Ik vind die in kleur de aantrekkelijkste bijna onberispelijke (het spatje is ook iets kleiner, dus beter).