Seeeeeeeeeeeeks

"Ellen, hoe denk je dat het komt dat er vanuit de Brandaris niemand zich heeft opgegegven voor mijn vijf seksstudies". "Ja", zegt Ellen, "als je het zo zegt dan heb ik bij voorbaat al geen trek in die studies".

Wel, de teller staat nu op vier aanmeldingen en ik denk dat ik het begin te begrijpen; binnen de christelijke kerken weet men alles al en gelooft niet dat er nog iets te leren valt over relaties, vriendschap, verkering, intimiteit, seksualiteit. Vandaar dat we het binnen de kerken zo goed doen. Geen echtscheiding, geen misbruik, geen ongewenste zwangerschappen, geen schuld, geen schaamte.

Tja, als dat waar zou zijn, zou ik wel studies doen over "the ins and outs van effectief postzegelverzamelen" of "hoe om te gaan met een oma die last heeft van een ingegroeide teennagel en daar niet over uitgepraaat raakt".

We doen het binnen de christelijk kerk nauwelijks anders of beter dan daarbuiten.
Samenleven is een kunst die de meeste wereldbewoners niet beheersen. Overleven is belangrijker dan samenleven, en daarom gaat er zoveel kapot. Daarom is er zoveel misbruik en zijn er zoveel relaties waar de behoeftebevrediging van het ego centraal staat.

De kunst van een relatie is "geven". In een ontspoorde relatie staat "nemen" centraal.
Maar goed, dit is geen blog over relaties. Dit is een blog over mijn te hoge verwachtingen. Ik dacht echt dat mensen dit zouden willen weten. Ik heb me vergist en doe boete.
Voor een overzicht van de inhoud van de vijf avonden klik je links op de link.

Ondertussen ga ik "ingegroeide teennagel" googelen. Just for fun.