Waar in de moderne tijd 'een grote menigte" aanleiding geeft om succes aan af te meten, een behoefte vast te stellen, een 'bediening' te beginnen of de vermeende grootheid van de initiatiefnemer op te pompen, is de menigte voor Jezus aanleiding om voor alle potentiële succesfactoren en schijnbare grotere effectiviteit weg te lopen. Wellicht dat het verhaal van de blinde Bartimeüs in Marcus 10"46-52 ook is bedoeld om de lezer te bepalen bij het belang van de individuele benadering; de aandacht voor het kleine, het onaanzienlijke, de niet meetellende en het schijnbaar onsuccesvolle. Als Jezus was meegegaan met, en opgegaan in de reuring die een menigte met zich meebrengt, zou Bartimeüs zomaar aan zijn aandacht ontsnapt kunnen zijn en de rest van zijn leven blind blijven.
De gebedsleider was er, één gemeentelid en ik, de bezoeker. We baden ons zittend en dan weer staand een kleine twintig minuten door het voorgeschreven liturgisch gebed.
"Niet echt succesvol," was mijn eerste en voorlopig ook laatste gedachte die ik na afloop indirect deelde met de gebedsleider. En, wilde ik weten, waarom ze hiermee doorgaan. In mijn wereld zouden we er al lang de brui aan hebben gegeven - want onsuccesvol, en blijkbaar niet in een behoefte voorzienend.
"Dit doen wij al meer dan 500 jaar, iedere ochtend en het hele jaar door. Wij geloven dat dit een positief effect heeft op de stad, de levens van de mensen en de economie. Daarom gaan wij ermee door. Het aantal mensen dat deelneemt aan dit ochtendgebed is daarbij irrelevant."
Beschaamd besloot ik te zwijgen en de les voor de rest van mijn leven in mijn hart en verstand mee te dragen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten