Bij het terugduwen overviel me een gevoel van schuld. Mijn schema in Australië zit niet zo vol als "normaal". Ik bedoel daarmee "propvol." Het zwaartepunt ligt op drie weekenden. Het eerste weekend verloopt niet zoals oorspronkelijk gepland. Ik zou spreken in een grote gemeente in Melbourne maar daar was men vergeten dat het komende weekend de start is van hun kerkelijk jaar. De senior pastor hoort dat natuurlijk in te leiden; dag Jan.
Ja, een schuldgevoel. Ik denk dat dat is wat ik voel. Ik sluit geen zakelijke deals, ik los geen organisatorische problemen (meer) op, ik verkoop niets, kortom, ik produceer in de drie-dimensionale wereld niets tastbaars, meetbaars of zichtbaars. Een stemmetje in mij roept dat ik het niet goed doe, dat ik feitelijk "niets" doe - want niet propvol - en dus een slechte calvinist ben (dat laatste wist ik al).
Hoeveel mag "beïnvloeding" (dat vat in een woord samen wat ik doe) kosten? Er zijn mensen die de invloed op ons denken en gedrag van reclameblokjes, waarmee we op radio, tv en internet worden doodgegooid, betwijfelen of bagatelliseren. Reclamemakers zijn zich echter zeer wel bewust van de kracht en macht van beïnvloeding en betalen grof geld om op ons netvlies, in onze hoofden en vooral ons onderbewustzijn te kunnen komen.
De afgelopen twee, drie jaar heb ik me afgevraagd of dat, wat ik doe, wel zin heeft, gewenst is, ertoe doet. Iemand vatte het ooit zo samen: beetje reizen, beetje spreken, beetje lesgeven, beetje coachen, beetje mentoren, beetje trainen - doe mij ook zo'n baan - het is vooral dat "beetje" dat de meeste impact op me heeft. De cynische ondertoon behoefde verder geen nadere uitleg om mij te laten weten wat de persoon daar nu allemaal van vond en waarschijnlijk nog steeds vindt (meende ik nu tussen de zinnen ook vleugen van jaloersheid te horen?). Ik zie mezelf precies hetzelfde zeggen en dat was precies wat ik voelde bij het terugduwen.
Ik heb me verzoend met mijn lot (sommigen zouden het edeler "roeping" hier gebruiken maar dan klinkt het meteen weer zo buitenaards): dit is wat ik doe en ik doe het met veel plezier. De impact op de levens van mensen is niet altijd meetbaar maar dat zij dan maar zo. De twijfel en de pessimistische gevoelens die ik vaak heb over het eigen zijn en functioneren zullen altijd om me heen blijven hangen.
We zijn inmiddels ver genoeg weggeduwd. We kunnen nu vooruit, de lucht in. Ik ga mee. M'n nichie ook. Dat wordt vast een bijzonder verhaal.
Met of zonder schuldgevoel; ik ben een bijzonder bevoorrecht mens.
Morgen: de senior, junior en aspirant pastor
Fijn dat je niet ingenomen bent met wat je allemaal doet, maar dat je klein moet blijven zodat God het door jou heen kan doen. “ Er zijn” is wat er toe doet heb ik niet zo lang geleden heb geleerd en dat wens ik je toe, dat je er gewoon mag zijn en dan er wat toe doet voor een ieder ,die op je weg komt. En er komen heel wat mensen op jouw pad, dus dat zit wel goed ��. Gods zegen toegewenst. Marga.
BeantwoordenVerwijderenJan wees vrij en moedig. Dit is wat je doet en je doet het met veel plezier. Blijf dat vast houden. En ja ik noem het een roeping. En ja het is van buiten deze wereld (buitenaards zoals jij het noemt). Dat wordt misschien niet altijd zo begrepen (zoals zoveel dingen). Maar dat is dan maar zo. Wees vrijmoedig!!!
BeantwoordenVerwijderen