Retro Praise

Je kon erop wachten maar Retro krijgt ook vat op de kerk. De eerste dienst (in zeker vijfentwintig jaar) waarin de samenzang begeleid werd door een knap bespeelt RIHA orgel is een feit. Jawel, zo'n eerste generatie elektronische orgels die je vooral in de mindere zaaltjes van een willekeurig kerkgebouw aantrof of in kerken die zich geen Johannes orgel konden veroorloven. Het voelde altijd aan als een soort van samenzang voor mensen die niet gewoon waren a capella en vierstemmig te zingen zoals men ook nu nog wel kan beleven in de wat traditionelere Vergadering van Gelovigen samenkomsten (is erg mooi trouwens). Om de samenzang toch vooruit te trekken en te voorkomen dat er niet te veel werd "gezakt" was de RIHA en soortgelijke orgels een uitkomst. Maar het klonk van geen kant.
Edoch, de beleving van klank is aan verandering onderhevig. RIHA begeleiding is ongelooflijk cool en het sentiment groot! Wat een geweldig apparaat! Heerlijk die kunstmatige tremolo en ingeblikte galm. Fantastisch hoe een fluit klinkt als zo'n fluitje van 10 cent zonder balletje erin en zonder spuug, en een trombone als een verkouden blokfluit. Wat we toen niet begrepen, begrijpen we nu wel. De fluit en een trompet horen helemaal niet als zodanig te klinken. De fluit klinkt als een RIHA fluit en de trompet als een RIHA trompet; volkomen uniek.
De wereld buiten de kerk had het al een poosje door en de retro instrumenten zijn niet aan te slepen. Retro is het nieuwe cool. De Retrowereld vertegenwoordigt de periode tussen natuurlijke instrumenten en doorontwikkelde midi en sampling technologie die de natuur zo getrouw na kan bootsten dat de gemiddelde sterveling het verschil niet meer kan horen.
Retro bepaalt de mens bij het tijdelijke van de dingen alsook het zich uitstrekken naar perfectie. Het toont aan dat, als die perfectie uiteindelijk is bereikt, of bijna is bereikt, het niet die voldoening geeft die men had gehoopt of verwacht; "geef mij liever de wereld van het pogen, dan blijft er nog iets te doen, iets om na te streven."
Wat me vooral verbaasde is dat het geen kerk was met vijftig plussers. Ik schat dat de helft van de aanwezigen (100 van de 200) onder de 35 jaar oud was.
RIHA vertegenwoordigt een uitdrukking van authenticiteit waar een groeiende groep mensen naar op zoek is; een authenticiteit die alle facetten van het leven betreft, zowel het innerlijke als het uiterlijke.
Genoten heb ik. Onder de klanken van de RIHA zongen we paasliederen met als klapper "U zij de Glorie." Alle registers mochten open. Fluit, trombone en trompet versmolten tot een glorieuze geluidsbrij; de galm stond op maximaal en de tremolo kreeg vakkundig de vrije teugel of werd met het bit (de linkerhand van de organist) in toom gedwongen tot een gladde, edoch ondefinieerbare klank. Ik zong zowaar mee!

Heb je nog zo'n orgel staan? Niet wegdoen. De vraag ernaar neemt toe en je kan er zowaar geld voor vragen. Dat kun je vervolgens naar OM sturen als een gift,

Hier een linkje naar een RIHA orgel op YouTube. helaas heb ik geen opnamen van de bijeenkomst dus moeten we het doen met een "neutraal" voorbeeld.

Hieronder een foto die ik zo'n dertig jaar geleden maakte van Dick Baarsen in een tentbijeenkomst. Daar waren die orgels zeer populair . De apparaten waren redelijk mobiel. Je kon ze makkelijk vervoeren, slechts vier man was nodig om het apparaat te tillen. Op de foto geen RIHA maar een ander merk van een nieuwere generatie, met ritmebox.