Afgelopen zaterdag twee alleraardigste Jehova getuigen aan de deur gehad. Zoals gewoonlijk een tweetal waarvan een oude rot in het vak (een ietwat sjofel geklede Rotterdammer met een stukje wc papier aan een vers bij het scheren opgelopen jaapje geplakt) en de ander een relatief nieuwe getuigen (zeer keurig en smaakvol geklede jongeman van niet Nederlandse komaf). Het script van de week schreef voor dat de naam van God verspreid moest worden en na een korte inleiding werd de vraag gesteld of ik eigenlijk wel wist dat God een naam heeft en, zo ja, wat die naam volgens mij zou zijn.
Mijn antwoord: "JHW, maar dat spreekt zo moeilijk uit dus noem ik Hem hemelse vader," wisten de twee maar moeilijk te pareren dus gingen we over tot een aantal standaard onderwerpen: bloed, leger, politiek en het Koninkrijk. Ook de Paus met zijn vermeende opmerkingen over homoseksualiteit kwam nog even aan bod en hoe erg het was dat hij de Bijbel niet had geciteerd.
Zo'n vijftien minuten in het gesprek, wat overigens constructief en aangenaam verliep, was het mij nog steeds niet duidelijk wat men nu precies van me wilde dus besloot ik het te vragen: "Jullie geven je zaterdag op om deur aan deur over de naam van God te spreken maar wat willen jullie nu precies van mijn? Wat moet er gebeuren willen jullie kunnen zeggen dat het een goed gesprek was en dat mijn naam en adres wordt genoteerd als een "high potential." Er volgde toen een verhaal over de juiste leer en de juiste kerk.
"Maar hoe zit het met mijn ziel? Hoe zit het met mijn behoud? Wat moet ik doen om uit dit verkeerde geslacht behouden te worden?"
Ze weten het echt wel, hoor. Ze weten precies hoe het zit met de door God gegeven middelaar, Jezus Christus en dat de basis van behoud alleen in het geloof in die middelaar te vinden is.
"Maar waarom praten jullie daar dan niet over," was mijn logische vervolgvraag? "Waarom zo hameren op de juiste naam, de juiste leer en de juiste kerk terwijl je diep van binnen weet dat het daar niet echt om gaat?"
Het lijkt wel alsof er bij mijn van JHW getuigende vrienden een waas over de kern van het Evangelie ligt en dat men zich verliest in betogen over secundaire zaken en die kern dus verborgen blijft.
Wel, om een lang verhaal kort te maken, ik heb met hen over Christus gesproken en werd steeds enthousiaster. Wild gebarend en naar een willekeurige plek aan de hemel wijzend, moedigde ik hen aan: "spreek over Christus, en over Hem alleen."
Of het heeft geholpen weet ik niet. Ik zal het mijn buren eens vragen.
Laten we wel wezen, het blijft moeilijk om van een leer af te stappen en een relatie aan te gaan en daarover te spreken.
Mijn deur en hart zullen wijd open gaan voor deze opmerkelijke, wereldvreemde (dat zullen ze zeker als compliment beschouwen) en goedbedoelende vrienden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten