Love Wins

Ik heb het boek op mijn buro liggen en ik hoop het deze week te gaan lezen. "Love Wins" van Rob Bell heeft de gemoederen flink in beweging gebracht en een groeiend aantal zelfverklaarde deskundigen heeft de boodschap ervan bij voorbaat al veroordeeld. Aan de hand van op internet verschenen besprekingen van het boek en de daaraan verbonden conclusies meent de goegemeente zich een mening te kunnen veroorloven. Een reden des te meer om het boek zelf te lezen! Het is zonder meer niet aan te raden om de inhoud van een boek te beoordelen aan de hand van een recensie. Het gebeurt echter op zeer grote schaal. Hoevelen zijn er niet die de Bijbel nooit hebben gelezen en er toch een mening over hebben. Die mening is altijd de mening van een ander. Het is paradoxaal. De mens die zich erop doe voorstaan zelf wel uit te zoeken hoe zaken in elkaar steken, laten zich met het grootste gemak door anderen vertellen wat ze van een boek zouden moeten vinden.

Ik onthoud me dan ook voorlopig van enig commentaar op Rob Bell's boek.

Nu is er een aspect aan dit fenomeen dat wel te begrijpen is. Als Nederland wordt aangevallen door een externe macht, hoeven we ons niet perse te verdiepen in de achtergronden en de filosofieën die deze externe macht hebben doen besluiten om ons aan te vallen. Vooraleerst zorgen we er met elkaar voor dat ons land veilig blijft en onze vrijheid gewaarborgd; de aanval wordt impulsief geweerd want er staat nogal op het spel! Later kunnen we dan wel wat historische duiding plegen.

Dat fenomeen doet zich hier ook voor. Ik heb het boek nog niet geopend en laat me leiden door de tekst op de achterflap: "Het traditionele verhaal gaat als volgt... Zonder dat we er aanspraak op kunnen maken, biedt God ons uit genade eeuwig leven aan, gratis. Tenzij je niet reageert op dat aanbod. Dan zal God je voor eeuwig martelen. In de hel."

Lees ik in deze stelling iets van een vraagstelling? Kan het zijn dat Rob Bell die traditionele kijk op de korrel gaat nemen? Aan gaat vallen? Dat kan en mag niet! We hebben die traditionele, Bijbelse kijk op deze zaak immers keurig afgetimmerd in een waterdicht dogma?

Wat als ik door het lezen van het boek aan het twijfelen wordt gebracht? Het is toch veel beter om hartstochtelijk door mijn voorvaderen bevochten Leer te omarmen? Mijn leven ervoor te geven?

Kan het zijn dat de niet lezers zich hebben laten leiden door angst; zich hebben ingegraven in de loopgraven der geschiedenis, zich wapenend tegen een vermeende aanval? Of is er bij voorbaat al de twijfel dat ze onvoldoende geestelijke en Bijbelse ammunitie in huis hebben om zich een gebalanceerde mening te kunnen vormen?

Zomaar wat vragen die ik me stel alvorens het boek te openen en me in een schijnbaar open terrein met talloze verborgen landmijnen te begeven. Ik weet niet of ik nog durf.