Ik kan me het bijna niet meer herinneren, zo lang geleden is het dat ik met een vreselijke migraine naar bed ben gegaan. En dat terwijl vanaf 11.00 uur mijn telefoon rood begon te gloeien vanwege talloze telefoontjes van en naar jan en alleman. Een meisje uit India, die met haar familie in Schotland woont en werkt was haar paspoort kwijtgeraakt in de trein in Duitsland. Waarom weet niemand, maar de autoriteiten lieten haar toch naar Amsterdam vliegen alwaar onze autoriteiten besloten dat ze niet verder mocht. Bezorgde vader aan de lijn. Meisje opgehaald, kip uit de vriezer gehaald, we zouden namelijk vark eten en dat wilden we haar niet aandoen, en bellen maar.
Inmiddels was haar paspoort door toeristen gevonden en bij de pliesie gebracht. De pliesie vond dat het een probleem was van hun spoorwegen en besloten het paspoort bij een obscuur kantoor van die spoorwegen te brengen.
Nu was zo'n beetje de halve wereld met dat paspoort bezig en ik lag op bed. Skype had mijn telefoon leeggetrokken dus die was uit en zodoende werd ik een half uur geleden met talloze ingesproken berichten geconfronteerd. Daaruit weer een belangrijke les geleerd: als je wacht lossen veel zaken zich vanzelf op (dat 'vanzelf" komt dan omdat anderen zich er druk om maken). Nu hoefde ik alleen mijn adres te bevestigen omdat de Duitse Spoorwegen het document per koerier naar ons huis sturen.
Nu moet ik snel mijn eigen koffer gaan pakken want ik ben deze week in Engeland. Geen zin in omdat ik nog half in de naschok van de migraineaanval zit. Bovendien had ik nog het e.e.a. voor moeten bereiden hetgeen verhinderd werd door die stomme migraine.
Nu ga ik toch maar. Half ziek en onvoorbereid.
sterkte Jan!
BeantwoordenVerwijderenMatthijs