Het was genade die mij terug bij God bracht. Die genade was al zo geweldig groot in 1978 toen ik mijn leven aan Hem toewijdde en besloot om Jezus te gaan volgen. Nu, 33 jaar later heeft de genade zoveel meer kleur, diepte, scherpte en inhoud gekregen. Hoewel altijd het accent heeft gelegen op "genade alleen" heb ik me vaak schuldig gemaakt aan de praktijk van het met terugwerkende kracht verdienen van die genade. Een stemmetje in mij dat mij aanspoort om heel erg mijn best te doen om God te plezieren; Zijn glimlach over mijn leven af te roepen door dat te doen wat Hem pleziert. In slaap te vallen met de gedachte dat ik het voor vandaag in ieder geval verdiend heb.
Hoe overweldigend is de gedachte dat niets, maar dan ook niets in of vanuit mij Hem voldoende zou kunnen plezieren teneinde me te kwalificeren voor adoptie. Helemaal niets.
Het is echt Christus alleen. Ik schuil achter de brede schouders van Zijn werk, Zijn offer, Zijn lijden, Zijn sterven, Zijn begrafenis, Zijn opstanding en Zijn hemelvaart.
Dat is absoluut voldoende.
Helemaal waar en herkenbaar Jan. Het moeilijke is goed te doen zonder de gedachte er iets mee te verdienen. Makkelijker is kwaad te doen met de gedachte de genade niet te verspelen en/of nodig te hebben. Dat overkomt mij regelmatig.
BeantwoordenVerwijderenDank Jan!
BeantwoordenVerwijderen