22 juni 2011

Engeland en sleutels

Eindelijk. Ik heb mijn eigen set sleutels zodat ik het kantoor in en uit kan gaan op tijden die, wat ze hier 'normale' mensen noemen, vreemd in de oren klinken.
Als je echter je meest productieve werk verzet zonder dat er allerlei afleidingen om je heen zijn, waaraan het in een groot kantoor niet ontbreekt. Dus zit ik hier van zes tot negen alleen in een leeg kantoor. Vanaf 08.55 druppelen collega's binnen, fixen hun eerste cafeïne-, theine- of kruiden-shot, praten bij en zitten omstreeks 09.30 klaar om te produceren.
Hoe blij kan iemand zijn met een eigen setje sleutels!

Vandaag nog wat meters maken voordat Martha en ik morgen naar het Lake Disctict vertrekken. Dat is niet al te ver want Carlise ligt op de grens ervan. Hoe vermaakt Martha zich dan als ik hier op dat kantoor zit? Wel, ze is Max Havelaar van Multatuli aan het lezen. Ik heb geprobeerd om daar twee bladzijden van te lezen maar dat was teveel werk. De stijl en spelling vraagt dat je elk woord moet bekijken en lezen. Het leest dan ook niet vlotjes weg en ik ben meer van de 'vlot weglees lektuur,' hoewel dat bij wat zwaarder theologische werk ook niet het geval is maar dan heb ik het gevoel dat het nog ergens over gaat.



1 opmerking:

  1. Ik heb de Mutatuli ook gelezen. Goed boek, herkenbaar van de twee bladzijden. Alleen als je doorzet ontwaar je een prachtig verhaal. Ik weinig boeken gezien met zulke wendingen in het verhaal. Een echte aanrader dus...

    BeantwoordenVerwijderen