De pocketveren van het matras dat waarschijnlijk dateert uit de jaren dertig herinneren me eraan dat ik een rug heb en schouderbladen. Alsof er iemand met een plastic speelharkje zachtjes op bepaalde plekken duwt. Als je maar lang genoeg zachtjes drukt gaat het vanzelf pijn doen. Vanmorgen opgestaan met een "splitting headache."
Ik heb nu een kamer in Carlisle. Twee jongemannen die op de IT afdeling werken delen het huis en er is nog een kamer over die ik mag gebruiken.
In eerder blogs heb ik uitgebreid verhaalt wat je gemiddeld kan verwachten in een huis dat door vrijgezelle jongemannen wordt bewoond. Ook nu ben ik niet teleurgesteld in mijn verwachtingen. Het is precies zo erg als eerder beschreven. Badkuip grijs (was oorspronkelijk wit) met schimmel en schaamhaar op strategische en meer onverwachte plekken, als aanvullende decoratieve accenten.
Vandaag een lamp kopen. En een matras; nog zo'n nacht trek ik niet.
Soms, zoals gisteren, na een dag praten en weer eens gewezen te worden te worden op hoe onvolmaakt het allemaal is, vraag ik me af of het allemaal ergens toe dient en of ik mijn tijd niet aan het verkwisten ben. Wat maken we ons toch druk over een heleboel dingen die het niet waard zijn om ons druk over te maken. Vandaag meer praten Vanmiddag komen we met alle staf bij elkaar (dat is de staf van IPS "international personnel services). Dat is voor het eerst dit jaar en ik zie er naar uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten