Om 21.45 werden we gebeld, "of we er misschien nog twee konden hebben?" "Er" staat dan voor Taizé bezoekers. Omdat ik de telefoon opnam moest ik een besluit nemen en dacht bij mezelf WWMD: What Would Martha Do? Daar is niet zo heel veel denkwerk voor nodig en zodoende werden tien minuten later twee jonge dames uit Kiev afgeleverd. De teller staat nu op vier: Een katholiek echtpaar uit Kroatië en twee vriendinnen uit Kiev die lid zijn van een Joodse gemeente aldaar. We hebben dus de wereld tussen crucifix en een lege plek aan de muur in huis gehaald (voor de messias belijdende Joden in Kiev schijnt volgens "Kate" (Jekatharina schijnt moeilijker te onthouden te zijn) zelfs een leeg kruis al te ver te gaan; bij twijfel, geen afbeeldingen.
Na 48 uur in de bus waren de dames wel toe aan een verkwikkende douche en een mok thee. Het echtpaar uit Kroatië had maar een dag in de bus hoeven zitten, dus dat mocht als laatste onder de douche.
We gaan er makkelijk aan voorbij maar eigenlijk is het best wel uniek dat de jongere generatie gelovigen, die talloze stromingen vertegenwoordigen waarvan sommigen in vroegere tijden elkaar naar het leven stonden, nu bij elkaar op de thee komt. De geschiedenis lijkt hen niet zo te hebben verwond dat ze wrok koesteren. Het voelt alsof ze bewust de geschiedenis van zich af laten glijden. Omwille van het kruis. Omwille van Christus.
Dat stemt hoopvol. Tussen Crucifix en een lege muur vindt men Christus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten