Paulus en zijn collega's hebben nooit aanleiding gegeven om het programma "kerk zoekt dominee" te ontwikkelen. Dat kwam bij de mensen zelf vandaan. Het zit blijkbaar diep in de mens ingebakken om een favoriet te willen hebben; partij te kunnen kiezen. Israël kwam in de problemen toen ze net als de volken om hen heen een koning eisten. Een koning doet het nooit helemaal goed. Er zijn altijd mensen tegen. Hij is te knap, te dom, zijn beleid deugt niet, hij is niet stoer genoeg, of wil alleen maar oorlog.
Zelfs ik snap het. Geef mij maar een leider waar ik, of voor, of tegen kan zijn. Het is duidelijk en als ik het echt niet met hem of haar eens ben zoek ik een leider die ik wel kan steunen.
Stel je voor dat we alles van God zouden moeten verwachten? Dat we zelf om leiding moeten vragen, Hem zouden moeten zoeken? Tjonge, dan zijn we opeens ook verantwoordelijk voor de keuzes die we maken. Er is geen leider die we kunnen beschuldigen van machtsmisbruik of manipulatie. Je staat dan opeens open en bloot voor God en mensen. Eng! Kaal!
Het is veel lekkerder om te mopperen op alles wat anderen fout doen of op te hemelen wat mijn favoriet allemaal goed doet. En dat kan dan opeens niet meer.
Later kwamen ze toch. Ignatius van Antiochie (35-107) was de eerste figuur die de ene ouderling boven alle andere ouderlingen plaatste en noemde deze superouderling "bisschop" en vanaf dat moment vielen alle verantwoordelijkheden, die eerst door de groep werden gedeeld, onder deze superouderling. De rest is geschiedenis.
Een van de gevolgen is dat volgelingen van Jezus te lang aan de melk zuigen en niet wordt geleerd om op een stuk vlees te kauwen. In 1 Korintiers 1 en 3 gaat Paulus hierop in en meldt de Korintiers dat dit soort partijschappen kinderachtig gedoe is dat in de categorie verdunde melk valt. Daar verloor hij vast punten mee! "Wie zijn wij nu helemaal?" roept hij uit. "Wij zijn slechts boodschappenjongens".
Het programma "kerk zoekt dominee" werd toch geproduceerd en uitgezonden. Een aantal welbespraakte mannen vond dat het geen kwaad kon (het argument van cultuurrelevantie was gewoon te sterk om te kunnen negeren) en deed maar al te graag mee: "Er zullen toch weer zo'n twee miljoen Nederlanders kijken en het helpt om de kerk te promoten en af te rekenen met het vooroordeel dat de kerk niet hip is."
En al die tijd hebben we niet door dat door dit soort keuzes het zicht op Jezus alleen maar meer vertroebeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten