Op weg naar het kantoor zet Sam zijn vier kinderen af op school. De school is niet zo erg ver weg, en het kantoor ook niet maar omdat half Australië op hetzelfde tijdstip hetzelfde doet sta je in de rij. Dus zit je in de auto. Je kijkt wat om je heen en praat wat. Sam reageert op het nieuws waar ik ook al niet naar luister. Ik probeer me voor te stellen dat je dit dag in, dag uit, maand in, maand uit, jaar in, jaar uit doet. Ik zou gillend gek worden en verhuizen naar het platteland waar de kinderen naar school kunnen lopen of fietsen. Een keer meerijden geeft me al de zenuwen.
De school is een grote parkeerplaats. 800 kinderen verschijnen uit honderden auto's. Dag, tot vanmiddag. Om drie uur herhaalt het ritueel zich. Een ruimtewezen dat onze wereld bezoekt zou met z'n vinger naar z'n hoofd wijzen en denken dat we allemaal helemaal krankjorum geworden zijn. Honderden miljoenen mensen die zich in hun rijdend heiligdom van A naar B verplaatsen en later op de dag van B naar A. Het heeft niets meer te maken met "voedsel en onderdak" maar alles met het onderhouden van een systeem waarin alles om "meer" gaat. "Genoeg" is voor velen niet langer de norm
Vandaag gebedsdag in het OM kantoor. Dat wordt dus een lange zit. Ik realiseer me dat ik niet zo'n gebedstijger ben. Maar goed, ik ben gevraagd om twee "devotionals" te doen. Een aan het begin van de ochtend en een aan het begin van de middag. Ik hoop dat het leidt tot een levendige discussie over eschatologie en discipelschap.
Maar eerst: koffie. Alyson ontfermt zich over me. Ze heeft jaren in Europa gewerkt en weet hoe je een stevige bak zet. Ik ga me 100% geven aan deze gebedsdag. Proost!
Vanavond doe ik de "talk" bij de introductieavond van de Alphacursus. Mijn vriend Jon is de nationaal directeur van de Alpha cursus en hij heeft me gisteren gestrikt voor dit gebeuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten