Lees hier onze meest recente nieuwsbrief
Ik vergeet veel. Heel veel. Toen ik zestien was had ik dat probleem niet. Ik had zelfs geen agenda. Ik onthield alles. Nu moet ik ervoor gaan zitten om me te herinneren wat er gisteren ook weer gebeurde. Namen van mensen die ik al heel erg lang ken? Ik staar naar hun gezichten en vraag me af hoe ze heten.
Ik ben gelukkig niet de enige. Het overkomt meer mensen die zich in de zogenaamde middelbare leeftijd bevinden. Maar het is oervervelend. "Dat schrijf ik thuis wel op." Niet dus. Thuisgekomen is er een vage herinering aan iets dat ik op zou schrijven. Maar wat?
Ik heb inmiddels zoveel "papers" geschreven dat ik nu onderhand wel zou moeten weten hoe voetnoten en verwijzingen gedocumenteerd moeten worden. Dat komt nogal nauw bij academisch werk (stelletje muggenzifters). En toch grijp ik nog vaak terug naar de voorbeelden en bij de laatste correctie vind ik nog altijd punten en komma's die ontbreken of verkeerd staan. Ik vergeet het gewoon. En dat frustreert enorm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten