Dat je thuis wat meer ruimte heb, voel je vooral als je een paar dagen in een caravan doorbrengt. Laat ik het maar meteen zeggen: ik ben niet zo’n tenter of caravanner. Je draait je om en er valt wel iets op de grond. Je doet alles potdicht en toch weten muggen de weg naar binnen te vinden. Maar goed, naast deze relatieve ongemakken is het wel heerlijk stil ’s-nachts, waait de wind door de open ramen (aangezien de muggen toch naar binnen kwamen maak ik het ze nu een stuk makkelijker en, bovendien, DEET 40% doet wonderen. Daar houden de muggen echt niet van) en heb een heerlijk plekje om te terug te trekken.
Vooral veel praten over Member Care en met de Member Care werkers. Wat een uitdaging om erop toe te zien dat de teams over de hele wereld verspreid gezond functioneren. Dat gebeurt helaas nog lang niet altijd. Temperamenten die met elkaar bosten, grote en kleine ego’s die in de weg zitten, verschil van visie die leidt tot verwijdering tussen mensen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Zijn het dan van die koppige mensen. Welnee, gewoon mensen zoals jij en ik. We gaan leuk met elkaar om en geven elkaar de ruimte. Dat gaat goed totdat je met elkaar op 20 vierkante meter moet gaan samenwerken. De meeste mensen hebben een genadebuffer die veel op kan vangen maar die buffer raakt wel eens een keer leeg. Tja, en dan moet je wat. Een botsing bijvoorbeeld.
Het zijn ook net mensen, die OM-ers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten