De wereld van veel mensen is bijzonder klein. Om net even iets anders naar zaken en/of het leven te kijken is vaak al teveel gevraagd. Hoe komt dat? Vaak is die kleine wereld al groot genoeg, soms zelfs groter dan men aankan.
Voorbeeld; een organisatie waarin vele miljoenen euro's in omgaan kan het zicht op een unieke en bijzondere partnership laten stranden omdat men zich druk maakt om 2000 euro. Dat komt dan omdat de sleutelfiguren die dit soort beslissing nemen niet verder wil en kan kijken dan hun neus lang is.
Ons unieke opleidingscentrum in India waar onderwijzend personeel wordt opgeleid, leiders worden getraind en voorgangers gekweekt (op hoger en wetenschappelijk niveau) heeft dit kunne bereiken door de hulp van een gerenommeerd Canadees theologisch seminarie. Na tien jaar komt aan deze samenwerking een eind om 2500 euro op jaarbasis. India ziet niet hoe ze dat geld bij elkaar kan brengen en het seminarie besluit om niet winstgevend activiteit en te termineren. Beide neuzen blijven in geld steken en kunnen niet verder meer kijken. Dat is echt gebrek aan uitzicht. En dat terwijl de grotere organisaties die om beide instituten heenstaan op jaarbasis miljoenen binnenhalen. Dat gebeurt er als je teveel in je eigen verhaal blijft steken.
En dat steekt.
Op microniveau gebeurt hetzelfde. Het is oermenselijk. Vasthouden wat je hebt. Het probleem is dat je dan uiteindelijk niet anders meer kan dan het grotere verhaal alleen maar vanuit je eigen kleine huisje interpreteren. En neem van me aan dat onze deuren en raampjes te klein zijn en altijd maar een stuk van het panorama laten zien.
Goed, ik heb het bommetje gedropt bij de "powers that be" en gevraagd wat er aan problematiek overblijft als die 2.500 euro niet langer een probleem zijn. Ben benieuwd en wordt vervolgd.
Voorbeeld; een organisatie waarin vele miljoenen euro's in omgaan kan het zicht op een unieke en bijzondere partnership laten stranden omdat men zich druk maakt om 2000 euro. Dat komt dan omdat de sleutelfiguren die dit soort beslissing nemen niet verder wil en kan kijken dan hun neus lang is.
Ons unieke opleidingscentrum in India waar onderwijzend personeel wordt opgeleid, leiders worden getraind en voorgangers gekweekt (op hoger en wetenschappelijk niveau) heeft dit kunne bereiken door de hulp van een gerenommeerd Canadees theologisch seminarie. Na tien jaar komt aan deze samenwerking een eind om 2500 euro op jaarbasis. India ziet niet hoe ze dat geld bij elkaar kan brengen en het seminarie besluit om niet winstgevend activiteit en te termineren. Beide neuzen blijven in geld steken en kunnen niet verder meer kijken. Dat is echt gebrek aan uitzicht. En dat terwijl de grotere organisaties die om beide instituten heenstaan op jaarbasis miljoenen binnenhalen. Dat gebeurt er als je teveel in je eigen verhaal blijft steken.En dat steekt.
Op microniveau gebeurt hetzelfde. Het is oermenselijk. Vasthouden wat je hebt. Het probleem is dat je dan uiteindelijk niet anders meer kan dan het grotere verhaal alleen maar vanuit je eigen kleine huisje interpreteren. En neem van me aan dat onze deuren en raampjes te klein zijn en altijd maar een stuk van het panorama laten zien.
Goed, ik heb het bommetje gedropt bij de "powers that be" en gevraagd wat er aan problematiek overblijft als die 2.500 euro niet langer een probleem zijn. Ben benieuwd en wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten