Tergend langzaam is de juiste woordencombinatie om het proces en de bevalling van weer een "paper" te omschrijven. Als je je nooit hebt verdiept in de "vroege 'foute' Christologieen" moet er heel was leeswerk worden verricht om daar iets zinnigs over te zeggen.
Ik weet nu ongeveer wat mijn calvinistische professor wil horen of lezen en ik ben geneigd om hem te geven wat hij graag wil. Daar scoor je punten mee en dan ben je ervan af.
In de loop der eeuwen heeft men de leer van de twee naturen van Christus tot in het kleinste detail weten te tweaken. Maar er zijn nog steeds verschillende kampen die allemaal zo hun eigen royaal gesmeerde leerstellingen koesteren.
Wat zo'n paper tot een vervelende oefening maakt is dat de vraag hoe Christus tegelijk helemaal God en helemaal mens kon zijn, me niet zo heel erg boeit. Of waarom het noodzakelijk zou zijn dat Christus tot in het laatste detail mens was. Misschien ben ik te pragmatisch: het werkt. Christus bevrijdt en verlost.
Maar als ik dat in mijn paper schrijf, zal de professor met rode pen een aantekening maken dat ik daar nog eens rustig en biddend over na moet denken en de Heer de ruimte moet geven om in mijn hart te werken (dit is trouwens echt gebeurd).
Hoe het nu precies in elkaar steekt, ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat ik vandaag intens dankbaar ben voor het feit dat Jezus waarlijk redt! En daar kan ik het mee doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten