Het 'investeren' in kinderen is een investering in de toekomst. Onlangs promoveerde een Indiase collega van me aan de universiteit van Utrecht. Opgepikt uit de sloppenwijken, naar de basisschool, middelbare school, hoger onderwijs en uiteindelijk de theologische universiteit. Nu is hij de directeur van een groot opleidingsinstituut in India.
Ik ben van nature nogal wantrouwend naar dit soort organisaties toe omdat de graaicultuur niet alleen in de bankwereld gemeengoed is, maar je komt het overal tegen; binnen niet christelijke maar ook binnen christelijke organisaties. Niets menselijkers is ons vreemd: geld, seks en macht zijn krachten die, wanneer niet binnen duidelijke grenzen gebezigd, een groot potentieel tot misbruik in zich dragen.
CCP werkt binnen duidelijke grenzen en heeft een zeer transparante boekhouding. Minder dan 1% van de gelden wordt aangewend voor de overheadkosten. Dat betekent dat vrijwel al het geld dat ik geef direct ten goede komt aan het door ons gesupporte kind.
In een rijk land als Nederland kan geen enkel mens het zich veroorloven om niet iets van die rijkdom te delen met hen die in minder of nauwelijks kansrijke gebieden wonen.
Ik moet de eerste Nederlander nog tegenkomen die geen 30 euro per maand kan investeren in de toekomst van die gebieden (dan maar wat minder vaak naar McDonalds, stoppen met roken of een half keer minder vaak uit eten gaan; de droge boterham die je dan in het uiterste geval zou moeten eten om die dertig euro per maand te kunnen ophoesten is nog steeds een geweldige zegen want miljoenen hebben zelfs dat niet).
Klik hier voor foto's van kinderen die wachten op een sponsor. Van harte aanbevolen. Op de site vind je ook overzichten van de jaarcijfers van de afgelopen jaren.
Voobeeld:

Geen opmerkingen:
Een reactie posten