Zo'n 1100 mensen uit negen verschillende kerken uit Opende en omgeving, stroomden de grote witte tent in. Voor de gelegenheid had ik m'n camouflage jasje/dasje aan. De vraag die ik mezelf en het publief stelde was wat Jezus nu eigenlijk aan het doen is? Hij is naar de hemel "opgevaren". Vaart Hij nu nog steeds? Ligt Hij in een hangmat uit te rusten? Is Hij huizen aan het bouwen? Zit Hij gewoon stil aan de rechterhand van de Vader? Of wacht Hij misschien passief totdat God alle vijanden tot een voetbank voor Zijn voeten heeft gemaakt? Is hij betrokken bij een eindeloze rechtzaak waar Hij voor al Zijn volgelingen pleit? Dat laatste zou Hem aardig bezig moeten houden omdat er voor al Zijn volgelingen wel wat te pleiten valt.
De Bijbel stelt enkele beelden voor die ons helpen om een soort van driedimensionale voorstelling te kunnen vormen van waar Jezus zich nu mee bezig zou houden.
Hij zit. Eens en voor altijd heeft Hij het offer voor de zonde gebracht. Hij is daar klaar mee en het hoeft niet nog eens een keer over gedaan te worden (hoewel sommigen dat wel aardig zouden vinden, een soort van een priveverlossingkje omdat we het maar moelijk kunnen geloven dat onze misstappen ook binnen Zijn vergevingsaanbod passen).
Terwijl Hij zit, bouwt Hij, en pleit Hij....
De zon breekt door en de temperatuur stijgt. Na tien minuten merk ik dat er waarschijnlijk geen draad van m'n overhemd meer droog is.
De dirigent van de "Lord's Moor Singers" fluistert me in het oor dat ik vergeten ben om ze twee liederen te laten zingen. Dat moet dan maar meteen na m'n preek voordat de zaal weer mee mag zingen.
We zingen met ondersteuning van een orgel. De organist weet behoorlijk de weg over de toetsen en pedalen. Wilde voor- en tussenspelen wisselen het dragen van de coupleten af. Hij heeft er zichtbaar zin in.
Na afloop de talloze korte gesprekjes. Een oud baasje heeft een aardige openingszin: "Dus u bent een bekeerde?" Mijn reactie: "U niet dan? Wat moet Jezus nog meer voor u doen dan?"
Het is een van de grootste leugens die al eeuwenlang het denken en het hart van miljoenen verlamt. Bekering is een weloverwogen beslissing van het individu. Het wachten op God totdat Hij die beslissing voor ons neemt, houdt nog steeds tienduizenden bij Christus vandaan.
Na de dienst de barbecue. De rij is zo groot dat Martha en ik het opgeven en na een uur vertrekken om bij de man met de gouden bogen te gaan eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten