Vergeetachtig

Vandaag is een belangrijk dag: de activatie van mijn nieuwe American Express Gold Card. Eens in de zoveel jaar moet dat. Vandaag is dus de dag.

De computer vraagt om mijn 15-cijferige nummer. Dat kan ik gewoon overtypen en de vrouw in de computer (of was het een man) vraagt nu om de datum van mijn moeder´s verjaardag. Meteen breekt het zweet me uit, maar mijn breinscanner is al op zoek en in no/time verschijnt er een viercijferige code op m´n virtuele netvlies. Maar is het de juiste code? Twijfel slaat toe. De tijd dringt. Nog vijf seconden. Weet ik het wel zeker? Of is dit de verjaardag van mijn zwager die een week eerder, of was het later, jarig is? Als het een foute code is zou ik wel eens met een echt levende persoon moeten praten! Ik neem een besluit en toets de vermeende juiste code in. De vrouw in de computer spreekt: "u wordt doorverbonden naar een van onze medewerkers". Fout dus! Een nieuwe stem verwelkomt me met de mededeling dat het kantoor gesloten is.

Nu zit ik mijn een niet actieve AE kaart. Over tien minuten gaat het kantoor open en kan ik de dag in, doorgaan met m'n leven, gerustgesteld dat ik een geactiveerde creditkaart op zak heb.
Mocht dat niet lukken, dan is er altijd nog de "van der Valk Visa kaart". Die is gratis als je er 500 euro per jaar mee uitgeeft.
Je went eraan. Aan die kaarten bedoel ik (hoewel ik nog nooit op krediet heb geleefd; betaal m'n rekeningen altijd op tijd en volledig). Dat drong gisteren tot me door toen een vriend me mailde dat het nog niet gemakkelijk was om een bepaald boek, dat ik hem had aanbevolen, te verkrijgen omdat voor bestellingen uit het buitenland een creditkaart vereist is.
Maar goed, een ding zit me dwars. Ik denk dat ik alles bij elkaar zo´n dertig tot veertig inlogcodes en wachtwoorden-pincodes moet onthouden. Dat ik er af en toe een vergeet is niet vreemd. Maar dat ik de verjaardag van mijn moeder zou kunnen vergeten.... Shame!