16 maart 2009

Ongemakkelijk

Gisteren naar de Anglicaanse kerk geweest. Ik heb niets tegen dit merk. Het heeft ook wel iets, een bijna tot op de minuut geplande liturgie die je keurig kunt meelezen. Als er iets vet gedrukt staat, mag je meepraten.
Het was een doopdienst. Dat betekent een afwijkende liturgie. Niet de normale witte sectie, maar de roze. Op een gegeven moment komen de ouders met een serie peetouders naar voren die met de liturgie in hun handen meelezen en de vetgedrukte regels opzeggen. Met name de peetouders stonden er ongemakkelijk bij. Het was duidelijk dat ze niet zo heel erg bekend waren met het wereldje. Maar gelukkig deden ze goed mee en lazen de voorderukte antwoorden keurig op. "Erken je Jezus als Heer?" "Ik erken Jezus als Heer." "Bekeer je je van je zonden"? "Ik bekeer me van me zonden". En zo nog enkele heftige vragen met al net zulke heftige antwoorden.
Stel je voor dat het mogelijk zou zijn om het volgen van Christus te reduceren tot het voorlezen van wat voorgedrukte regels? Ik realiseerde me dat komplete volksstammen dat eeuwenlang hebben volgehouden.
Maar nog meer realiseerde ik me dat, ook al hebben wij in onze kerk geen voorgedrukte vragen met voorgedrukte antwoorden, het gevaar bestaat dat ook ik mijn volgen van Christus reduceer tot jargon en napraten!
God verhoede het!

5 opmerkingen:

  1. Tja, soms denk je, wat een napraten, aan de andere kant is de kans om te reageren of ook maar iets te zeggen in andere kerken ook flink beperkt. Al is het voorgedrukte tekst, het is wel een manier van reageren. Ik zelf vind dat ook al kan je de woorden uit je hoofd, het zeggen van woorden is anders en voegt wat toe.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik denk dat het Woord zonder napraten en jargon geen 21 eeuwen zou hebben standgehouden. Maar gelukkig stijgt de levende Heer daar bovenuit!

    Arma Fokkema.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. denk dat je de waarde duidelijk niet ziet van dit 'napraten'. Alles in je eigen woorden zeggen, is dat zo mooi dan? Zo krijg je inderdaad veel verschillende ideeën en kleine eigen kerkjes en groepjes enz.
    Terwijl de basis vaak wel hetzelfde is. En die werd in deze kerk genoemd. Niet op je eigen manier, met je eigen woorden, maar gewoon recht voor z'n raap.

    En de onzekerheid, weet jij veel. Misschien waren het wel 'brandarianen', vol van hun geloof, die graag hun bijdrage leverden aan de geloofsopvoeding van deze dopeling, die alleen niet zo gewend waren - net als die andere man in de kerk - aan de manier waarop.....

    Beetje (weer) kort door de bocht?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Maar als je dan ten overstaan van de goegemeente staat, heb je waarschijnlijk het lef niet om je mond te houden. Dus doe je gewoon mee, of je hart er nu wel of niet bij is. Evangeliscklen praten trouwens ook heel erg na, alleen hebben ze het zelf minder in de gaten.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Het 'napraten' geeft ook iets weer van de 'kerk van alle tijden en plaatsen', zoals dat al twee eeuwen gaat...

    Het formuliergebed (het Onze Vader is dat in wezen ook) kan je ook gedachten en ideeen geven, die je in je vrije gebed anders niet gehad had.

    Mensen hebben nog steeds de behoefte hun geloof onder woorden te brengen. Sommigen doen dat in hedendaagse taal, anderen in oudere taal. Sommigen in vrije vormen, sommigen in strakkere vormen.

    Wij kunnen daar geen oordeel over vellen, want wij kennen de motivatie van mensen niet. Alleen de Here kan het hart aanzien.

    BeantwoordenVerwijderen