Een nieuwe week en twee nieuwe vakken: 'Strategic Thinking & Planning' en 'Sprirtual Formation for Ministry'. Laatstgenoemde belooft redelijk simplistisch te zijn en behandeld zaken die, als iemand deze nog niet in zijn leven heeft geimplemeteerd na 31 jaar discipelschap, er iets misgegaan in de geestelijke ontwikkeling van die persoon. De eerste is een verademing. Paul Magnus, formaat en uitstraling Danny deVito, weet vanaf de eerste minuut te boeien en het gaat echt ergens over. Hier valt heel veel te leren! Echter, leren in de klas is en blijft niet 'mijn ding'. Met name als niet of nauwelijks sprake is van enige vorm van interactie, laat ik me maar moeilijk meenemen.
Gisterenmiddag een paar uur doorgebracht met een van mijn Indiase vrienden die z'n buik wel zo'n beetje vol heeft van OM en de manier waarop gestalte wordt gegeven aan leiderschap. Een veelbelovende jongeman die OM kwijt gaat raken aan een andere organisatie die zijn kwaliteiten wel op de juiste waarde weet te schatten. En ik kan niet anders dan hem groot gelijk geven. Nu is hij een bedreiging voor de huidige geestelijke oligarchie en traditiegetrouw zet die oligarchie 'kritische geesten' op een zijspoor. Maar het is nog niet te laat. Er is nog hoop voor mijn vriend en ik doe van mijn kant het weinige dat ik kan doen om hem moreel te steunen in zijn reis om de status quo te bevragen en mijn hoop is dat hij behouden blijft voor de organisatie omdat juist mensen zoals hij nodig zijn om leiding te geven aan de huidige generatie.
Verder ben ik redelijk 'blij-achtig' omdat we bijna halverwege zijn en ik kan gaan aftellen. De hereniging met vrouw en gezin komt dichterbij. Niet dat ik niet van mijn tijd geniet hier, maar ik heb altijd dit dubbele gevoel als ik weg ben van de 'love of my life'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten