Vandaag een aanvaring met de prof die alle predikers die verhalen vertellen (omdat Jezus het ook deed), belachelijk maakte. En dat aan de hand van het vers in Marcus waarin Jezus aan de discipelen uitlegt dat hij verhalen vertelt om dingen te verbergen; het Woord moet gepredikt worden en verhalen mogen niet de plaats innemen van dat Woord.
Maar hoe legde Jezus het woord uit? Juist, door verhalen te vertellen en voorbeelden te gebruiken die dicht bij de dagelijkse realiteit van de mensen stonden.
Het grappige is dat hij z'n betoog afsloot met een illustratie (volgens de prof is een illustratie geen verhaal). Dat was genoeg voor me. Ik zit me al drie dagen op te winden en ik weet dat er dan een punt komt waarop het voor mij helemaal genoeg is en ik reageer.
Het is moeilijk om in gesprek te raken met iemand die uitgaat van 'propositional truth'; weten wat waar is en daar aan vasthouden. Stellingen poneren die zo fraai in elkaar zitten dat elk weerwoord bij voorbaat al in de kiem wordt gesmoord.
Heel anders is het als een leraar een 'verkennende' houding heeft die uitnodigt om een zaak van verschillende kanten te bekijken en te belichten zodat je samen tot een dieper inzicht kunt komen.
Vandaag een uur gespijbeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten