Esther is 22 jaar en ze is bang. Bang voor het huwelijk dat haar moeder voor haar gepland heeft. De voorbeelden van de huwelijken waarmee ze is opgegroeid hebben tot een afkeer van het huwelijk geleid. Haar moeder heeft gepland dat ze dit jaar, of uiterlijk volgend jaar trouwt en is op zoek naar kandidaten. Aan Esther wordt niets gevraagd. Die krijgt over eee paar maanden de eerste kandidaat over de vloer. Ze zal dan als een "pop in de etalage" worden getoond aan de potentiele vrijer. Ze heeft de vrijheid om nee te zeggen. Na drie of vier potentiele vrijers te hebben afgewezen zal de druk vanuit de familie toenemen en zal ze uiteindelijk zwichten voor die druk. Voor haar gevoel gaat ze uiteindelijk gedwongen het huwelijk is. Ze vertelt me dat ze echt bang is en een afkeer heeft van deze show waarbij haar inspraak niet wordt gewaardeerd.
Esther heeft een grote passie. Ze wil haar leven geven om met weeskinderen te werken. Haar grote angst is dat haar toekomstige vrijer die passie niet deelt. Het is dan einde verhaal voor haar passie en zal ze zich moeten voegen naar de wensen van haar man.
Ze vraagt me of het onredelijk is om te vragen om op zoek te gaan naar een man die haar passie deelt. "Hij hoeft niet knap te zijn, maar moet ook niet te lelijk zijn, zolang hij mijn passie maar deelt en we ons leven kunnen investeren in een bediening die kansarmen verder helpt in dit leven".
Volgens mijn bescheiden mening is dit geen onredelijk verzoek.
Let wel, we hebben het hier over een christelijk huwelijk. Christelijk, Christen, Christus; vrijheid, keuze, toewijding, dienstbaarheid,,,,
Dit verhaal staat niet op zichzelf. Het is een echt verhaal en Esther is een echte persoon. Zij staat model voor bijna alle chistenmeisjes die gebukt gaan onder de tirannie van culturele blinheid, verkeerde theologie en wetticisme. Afschuwelijk. Vind ik.
We kunnen leren van andere culturen en ik sta daar zeer open voor. Niet Westerse culturen hebben ons in het westen zoveel moois te bieden.
Maar fundamentele rechten van de mens mogen niet geschonden worden. En dat is mijns inziens hier aan de orde. We hoeven niet alles van andere culturen te slikken net zomin als dat we alles van onze eigen cultuur niet kunnen en mogen slikken.
Maakt dit me 'cultureel ongevoelig'? Ik dacht het niet. Het is nog steeds fundamenteel fout.
Tot zover de preek voor vandaag. Ik ga kranten lezen.
Mijn camera is kapotgegaan. Eindelijk heb ik een fatsoenlijke spiegelreflex en kan ik mijn hobby weer oppakken, maar het is nu even einde verhaal.
De display is gekneust, onder druk bezweken... Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat ik 'geen beeld' meer heb. Ik ga kijken of het te repareren is. Zo niet, dan wordt het weer sparen..
Dag landgenoot. Ik kom hier via het blog van Gerard en Rebeca Adriaanse. Het moet een hele belevenis zijn om als Nederlander in India te zijn - ik ken dat gedeelte van de wereld niet uit persoonlijke waarneming. Cultuurverschillen zoals je deze beschrijft zullen bevreemdend en soms ook verontrustend zijn. Maar ik heb ook wel eens gehoord dat christenen die aan gearrangeerde huwelijken gewend zijn (niet zo'n gek verschijnsel in bijbelse tijden) vragen stellen bij huwelijken die op romantische gronden en geheel uit vrije wil gesloten worden. Als we naar het aantal echtscheidingen in onze cultuur kijken, kun je je afvragen of wij een veel beter systeem hebben. Ik mag niet mopperen met mijn vrouw die ik al op de middelbare school heb leren kennen en ik geloof in huwelijken die uit liefde gesloten worden. Toch is het kennelijk ook mogelijk om een goede relatie op te bouwen in een gearrangeerd huwelijk, al vermoed ik dat er heel wat afgeleden wordt door mannen en vrouwen die noodgedwongen bij elkaar blijven.
BeantwoordenVerwijderenSprekend over dingen die stuk kunnen gaan (huwelijken, maar ook camera's) - dat is jammer, van dat display. Ben je helemaal op dat dislay aangewezen, of kun je ook door een gewone optische zoeker kijken? (Ik ben een foto-enthousiast, maar niet erg technisch).
Sterkte met alles en van harte Gods zegen toegewenst.
Paul heeft gelijk dat het voor velen hier geen enkele probleem is. Veel van mijn jonge vrienden hier vertrouwen erop dat hun ouders meer levenservaring hebben en daarom beter in staat zijn om een geschikte partner voor zoonlief of dochter uit te zoeken.
BeantwoordenVerwijderenDaar heb ik op zich niet zoveel problemen hebben. De verafgoding van ons vermeende superieure liefdesmodel is een vorm van heidendom die nog maar weinig met beschaving heeft te maken. Het ongebreidelde narcisme van de westerling waarbij de onmiddellijke behoeftebevrediging tot het hoogste goed is verheven is volgens mij een vorm van achterlijkheid.
Vaak zijn ongecontroleerde passies de motivatie achter impulsieve keuzes die 'levensstrekkende gevolgen hebben. Er wordt in het Westen een hoge prijs betaald voor dat wat we vrijheid noemen.
Tijdens participerende lezingen hebben we regelmatig levendige discussies over de clash tussen de Oosterse en Westerse cultuur. Dat is zeer verrijkend voor zowel de Indiers als de Westerlinegn. We worden allemaal een stukje wijzer.
Vanavond spreekt Ravi Zacharias; een voorbeeld van een man die beide culturen goed begrijpt en zinnige dingen daarover heeft te zeggen. We gaan luisteren.
O ja, de camera (Sony alpha 200) werkt voor een deel nog maar veel instellingen kunnen alleen via het display worden veranderd en ingesteld. Dus ben ik hehoorlijk gehandicapt.
BeantwoordenVerwijderen