De haan is van slag af, of in competitie met de andere haan. Er lopen er hier twee rond. Overdag zijn ze kalm (er lopen nogal wat kippen rond dus ze zijn leuk bezig)maar de nachten zetten ze het op een kukelen. Onafgebroken. Al zolang ik hier ben. Voeg daarbij het geblaf van talloze honden en de nooiteindigende stroom van verkeer dat 300 meter verderop voorbijtoetert. Sommige vrachtwagens hebben misthoorns aan boord en menen deze gadget voortdurend aan de rest van de wereld te moeten demonstreren. De beloofde tien decibellen 'noisereduction' die de oordoppenfabrikant op de verpakking belooft, helpen een beetje.
Chronisch slaaptekort begint haar (of is het zijn) tol te eisen. Vier of vijf uur per nacht houd ik wel even vol maar drie weken is wel lang...
Gisterenavond werd aangekondigd dat de les niet doorging maar dat we in plaats daarvan in de kapel verwacht werden. Een groot leider van een grote wereldwijde organisatie die eerder op de dag mijn koffiepauze had volgepraat, wilde het e.e.a. van de studenten.
De college en de organisatie zijn mogelijkheden tot partnerschap aan het verkennen en de grote baas wilde wel eens van de studenten horen.
Nu heeft het waarschijnlijk met cultuur te maken maar de een na de andere student stak de loftrompet af over alles wat het college voor ze doet en betekent. Het zal allemaal heel oprecht zijn, daar twijfel ik geen moment aan. Maar ik kon het maar moeilijk geloven dat dit dezelfde studenten waren die tijdens koffiepauzes wel degelijk een mening hebben over verbeterpunten en met vragen rondlopen die ze nooit aan de bazen van het college zullen stellen.
Dus heb ik dat maar gedaan. We leven nu eenmaal niet in een volmaakte wereld en we moeten met elkaar hard werken om er iets moois van te maken. Het kan altijd beter, het werk is nooit af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten