Spreuken is een bijzonder boek. Een lofzang op de wijsheid! Vandaag las ik dat de Heer vertrouwelijk omgaat met de oprechten. In spreuken staat zo'n uitspraak altijd in een tegenstelling: het antwoord op de vraag met wie Hij dan niet vertrouwelijk omgaat. En dat is in dit geval "de verkeerde".
Het ingewikkelde is nu dat je "oprecht" en "verkeerd" moet gaan duiden. In dit geval wordt de "verkeerde" beschreven: Iemand die a) kan geven maar het niet doet, b) misbruik maakt van het vertrouwen dat anderen hem geven, c) zonder reden bekvecht met iemand die geen kwaad in de zin heeft en d)anderen onder druk zet.
Ik denk dat ik liever oprecht ben. Waarom? De reden is dat ik heel graag die vertrouwelijke omgang met God wil.
Als je ik de Bijbel lees, kom ik er meer en meer achter dat God nooit echt ver weg was en eigenlijk best wel gemakkelijk te vinden. We vinden Hem waar we ons aan Hem en zijn wetten geven en naar deze wetten gaan leven. Deze wetten zijn universeel en goed voor zowel de gelovige als de ongelovige.
Iemand die geeft zal zich nooit rot voelen over dat wat hij weggeeft. De universele wet van God bevestigt in ons dat geven goed doet en goed voelt.
Loyaliteit en trouw wordt door iedereen gewaardeerd en het loon is (h)echte vriendschappen. Gods universele wet bevestigt zichzelf.
Iemand ondersteunen en bevestigen, vertrouwen geven maakt de ontvanger een stuk gelukkiger en ook de gever voelt zich beter.
Genoeg hierover. Aan de slag.
Vandaag m'n Koninkrijkstudies afronden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten