Voorzienigheid

Gisterenavond een volle bak in mijn Life Direction in vogelvlucht. Ook veel Douloids, hetgeen bemoedigend was. Willem zei vanmorgen dat er een last van hem was afgevallen. Een wat vreemde dame eiste zo'n beetje al mijn tijd op na de seminar. Begin zestig vroeg ze zich af of ze heel haar leven ongetrouwd zou moeten blijven.Ik kon haar niet helpen
Vanmorgen keken we naar een video waar een meneer een praatje hield over seks. Dat praatje zat wel goed alleen deed een uitspraak in zij introductie me denken: "Ik kan een keten van gebeurtenissen, die me hebben gebracht naar waar ik vandaag ben (succesvol!), alleen maar toeschrijven aan Gods voorzienigheid".

Ik vroeg me af of hij dit ook gezegd zou hebben als die keten van gebeurtenissen hem zouden hebben geleid tot depressie, verslaving of de bedelstaf. Dat zullen we nooit weten omdat hij dan niet op DVD zou zijn uitgebracht.

Geldt Gods voorzienigheid altijd? Volgens de Heidelbergen catechismus wel: "De almachtige en alomtegenwoordige kracht Gods, door welke Hij hemel en aarde, mitsgaders alle schepselen, gelijk als met Zijn hand nog onderhoudt, en alzo regeert, dat loof en gras, regen en droogte, vruchtbare en onvruchtbare jaren, spijze en drank, gezondheid en krankheid, rijkdom en armoede, en alle dingen, niet bij geval, maar van Zijn Vaderlijke hand ons toekomen".

We leren God pas echt kennen als we naar Jezus kijken. En als je Zijn leven en uitspraken bestudeerd kom ik toch echt niet aan een beeld van een God die zoals op het plaatje hierboven alles bestuurt en leidt. God laat geen piano's op mensen vallen. Kinderen sterven niet aan infectieziektes en ondervoeding omdat Hij dat allemaal zo bedoelt. Dat is een grove misvattingen en leugen van de duivel die het prima vindt als we ook het kwaad zien als komende van Hem.

Morgenochtend neem ik een risico. Ik laat tijdens m'n studie iemand aan het woord die helemaal niet zo'n mooi verhaal heeft. Integendeel. Het is een heel verdrietig verhaal van verlorenheid, rebellie, teleurstelling en desillusie nadat ze de Doulos zes jaar geleden verliet en in een diep, donker gat is terechtgekomen en pas nu weer een beetje licht aan het eind van de tunnel begint te zien.
Ik zal haar eens vragen of ze deze ervaringen en keten van gebeurtenissen toeschrijft aan de voorzienigheid van onze liefhebbende, hemelsevader...

Vandaag voor het eerst hoofdpijn. Gelukkig niet zo heftig maar wel heel vervelend.
Vanavond spreek ik op een conferentie voor chaplains. In Nederland zouden dat de godsdienstleraren zijn. Hier in Australie heeft het, net als in Noord Amerika, een wat bredere betekenis. Het zijn mannen en vrouwen die studenten geestelijk bijstaan.

Vandaag vertrekt onze Ellen naar Nairobi in Kenia. Ze gaat voor twee maanden met de familie Schleppi mee om Ruth te helpen met de kinderen.