En daar lig je dan in bed. Gewoon een beetje liggen en lezen totdat de slaap komt. Ik lees altijd voordat ik ga slapen. Meestal kom ik niet verder dan en of twee bladzijden en voel mezelf dan wegzakken in dromenland. Zo ook vannacht. Het liep echter wat anders dan 'normal': 23.00, 00.00, 01.00, 02.00, 03.00, 04.00, 05.00, 06.00 en na 500 bladzijden worden m'n oogleden eindelijk zwaar. Net voordat de wekker om 07.30 afgaat schiet ik wakker en voel me alsof ik een nacht niet geslapen heb. Ik realiseer me dat het meer is dan een gevoel. Geluykkig heb ik nog anderhalf uur voordat ik de opvarenden en bemannng toespreek. In de eetzaal aangekomen ler ik dat ik geen uur en een kwartier heb, maar slechts 15 minuten. Corn Flakes weggewerkt, een printer gezocht om m'n aantekeningen uit te printen en richting conferentiezaal waar het feest al begonnen is.
Drie kwartier later kan ik een lijst op de deur van m'n hut plakken waar mensen op in kunnen tekenen om verder te praten; het zij er teveel om na afloop van m'n studie even af te handelen. En daarom ben ik ook hier; tijd investeren om te luisteren en waar nodig raad te geven of te bidden. En zo zullen m'n vrije momenten op het schip gevuld zijn; praten met "Douloids" over toekomst, pastorale en geetselijk zaken en zien dat ze verder komen.
Vandaag krijg ik echt m'n schema; weet ik eindelijk wat er van me verwacht wordt eb wanneer.
M'n cameraatje heeft de geest gegeven. Vandaag maar een andere kopen en voorlopig op de creditkaart wegschrijven. Die kleine, compacte digitale camera's zijn en blijven kwetsbaar. De foto van de Doulos in m'n vorige blog is de laatste die ik heb kunnen maken. Hij is wel mooi, vind je niet?
veel zegen Jan en doe de NL-ers de hartelijke groeten.
BeantwoordenVerwijderenSamuel