Community

Vannacht zonder noemenswaardige onderbrekingen geslapen en na het ontbijt nog een tukkie gedaan. Volgens mij loopt m'n lijf nu redelijk synchroon met de klok.

Gisteren vooral veel gepraat naar aanleiding van m'n speech eerder die dag. De Douloids typeren zichzelf graag als een "cummunity"; een gemeenschap. Ik begon me af te vragen wat men dan verstaat onder "community". Tijdens de lunch vroeg een van mijn tafelgenoten aan 'Sandra' of zij de Doulos als een gemeenschap hap ervaart. Na eerst een enthousiast en positief antwoord op die vraag te hebben gegeven vertelde ze dat ze de namen kent van vrijwel alle opvarenden en bemanning en deze ook keurig groet. Dat laatste was haar voorbeeld van hoe ze die gemeenschap beleeft. 

Mijn definitie van gemeenschap is wat anders. Daarom kom je worden als klein, veilig en steun tegen. Toen ik haar daar over ondervroeg bleek dat ze leed aan een chronisch tekort aan gemeenschap met als gevolg dat ze met niemand door kan praten over haar diepe twijfels, haar geloofsvragen en depressies. Uiterlijk en sprankelende persoonlijkheid; innerlijk een diep bedroefde persoon met weinig uitzicht op iets moois. Ze zei letterlijk dat ze regelmatig bij zichzelf dacht: 'was ik maar dood'.

Werkelijke gemeenschap is een 'supportsysteem' voor periodes zoals deze. Maar helaas is dat maar weinig te vinden op het schip en daarbuiten.

Een ander vertelt me dat ze na haar twee jaar Doulos, God vaarwel zegde en pas nu, zes jaar later, haar gebroken leven op durft te pakken en langzaam aan haar geloof aan het hervinden is.

Deze verhalen staan niet op zichzelf. Er zijn er velen. Niet alleen op het schip maar ook al onze kerken. Aan de buitenkant opzitten en braaf pootjes geven en tegelijk innerlijk verscheurt worden door desillusie, twijfel en ongeloof.

Is daar een antwoord op?

Ik geloof van wel:

1. De kerk (de mensen die samen die kerk maken tot wat het is) moet stoppen met het stellen van belachelijke en onuitgesproken eisen en verwachtingen; Jezus kwam voor hen die verloren zijn en geen gat meer in het leven zien (ren die uitzichtloosheid ook na hun bekering vaak nog lange tijd meezeulen). 

2. De werking en kracht van de Heilige Geest

3. De dynamiek van veilige, betrouwbare kleine groepen waar men alles, maar dan ook alles kwijt kan.

Velen waren gisteren aangesproken. Het hoofd huishoudelijke dienst sprak me aan en vertelde me dat er her en der gesproken wordt over het opstarten van deze kleine groepen maar dat men blijft hangen in ideeën en dromen. Ik heb beloofd dat ik ergens in de komende twee weken samen wil komen met iedereen die behoefte heeft aan ware community.