Ik had het wel gehad om 15.00 vanmiddag. Ik was de "psychobabble" van meneer Clinebell helemaal zat; heb het boek uit en de opdracht af. De buurjongens opgehaald en oliebollen gehaald. Met de buurjongens op stap gaan is een avontuur. Heel anders dan met Martha een stukje wandelen. Je loopt dan naast elkaar en praat met elkaar. Met de buurjongens is dat anders. Je loopt niet naast elkaar; je loopt met elkaar verspreid over Overschie ongeveer dezelfde kant op. Hangen over hekjes, zo dicht mogelijk bij de slootkant staan en elkaar erin willen duwen, alle auto's aanraken, op de grond vallen, blaffen naar honden. Het is dan zaak om ongeveer iedere dertig seconden te hergroeperen omdat iedereen met iets anders bezig is.
Op de bestemming aangekomen is iedereen twee minuten uiterst gefocust todat de oliebollen half op zijn en begint deel twee van het verhaal. Wel graag via het parkje annex speeltuintje om de rest van de oliebol te delen met de nood- en hongerlijdende Overschiese eendenpopulatie.
Met de nieuwe schoenen door de bagger, rakelings (hoewel niet konsekwent) langs de hondendrollen, en uiteindelijk alle drie een halve boom achter zich aanzeulend weer op huis aan.
Ik realiseer me dat het leven met kleine kinderen best wel vermoeiend is. Nu zijn die van ons groter. Veel groter. En dus ook wijzer. Toch? Gelukkig niet meer zo vermoeiend. Nooit meer aanleiding tot zorgen. Alle pais en vree.
Er is een woord voor en dat is 'anders'.
;-)
BeantwoordenVerwijderenJe hebt t dus naar je zin gehad. Je kan t zeker goed vinden met die buurjongens?
BeantwoordenVerwijderenVolgensmij heb ik je nog nooit bedankt voor DT. Jan hartelijk dank voor DT, t heeft mn (geloofs)leven een enorme boost gegeven.