Een oude vrouw die haar meeste tanden mist, in een rolstoel zit, suikerziekte heeft en een oude man die aan allerlei kwaaltjes lijdt.
Samen kwamen ze naar Roemenie om weeskinderen op te vangen. En dat deden ze. Naar de mens gesproken absoluut geen bijzonder stel; Geen charisma, de verkeerde kleren, geen gepolijste glimlach, geen gelikte fondsenwervers, geen innemende sprekers. Enigzins excentriek zouje ze kunnen noemen. Niks hips aan. Ze zagen er eigenlijk niet uit.
Zeventien jaar geleden verkochten ze al hun bezittingen, lieten familie en vrienden achter en zijn aan de slag gegaan. Honderden wezen, misbruikte en alleenstaande moeders, bedelaars; allemaal werder ze door Ron en Sue in liefde opgenomen. Tegelijkertijd moesten ze strijden tegen de corrupte Roemeense overheid die voortdurend dreigt met sluiting van de vier opvanghuizen.
Op 31 juli stierf Ron na een kort ziekbed. Gisteren stierf Sue.
Twee helden in Gods koninkrijk.Onbezongen helden.
Vandaag eer ik ze in deze blog in de wetenschap dat ongeveer 40 bloglezers in ieder geval een keer hun namen zien.
dank je! dat zijn helden! hoe kende je ze? waar kwamen ze vandaan? zijn er mensen die hun werk onder deze mensen gaan voortzetten? prachtig
BeantwoordenVerwijderen