Telkens als ik in een file sta overvalt me een gevoel van volkomen machteloosheid en besluiteloosheid. Gevoelens zoals het demonstratief wegdoen van de auto en voortaan met het OV reizen nemen langzaam bezit van me (de keren dat ik met het OV naar Schiphol ga moet ik meestal staan en waar je je koffer moet laten, mag Joost weten).
Dat gevoel verdwijnt weer als ik weer even kan gassen. Bij het volgende kruipstukje begint het weer opnieuw.Sterke gevoelens van machteloosheid doen me denken en zeggen dat ik Nederland haat, de regering en vooral al die automobilisten die voor, naast en achter me rijden.
En het wordt alleen maar erger. We gaan onze auto's niet wegdoen. Echt niet.
Met andere woorden, ik ben vandaag in Emmeloord geweest. De heenweg ging nog wel (om 06.00 gaan rijden). De terugweg een ramp.
Wat het wel uitwerkt is dat ik steeds minder graag ergens heen wil met de auto.
Voor mij bestaan snelheidsovertredingen niet meer. In mijn beleving noem ik het snelheidscompensatie. Het gemiddelde van 80 of 100 km is dan nog steeds een droom. Het is alleen jammer dat de pliesiemensen niet met mijn redeneringen meegaan.
Even iets anders:
1. Iemand biedt iets aan, bijvoorbeeld een bepaald product en ik heb er niet om gevraagd.
2. Ik besluit niet van die aanbiedingen gebruik te maken.
3. Ben ik dan moreel, geestelijk of op wat voor andere wijzen dan ook verplicht om mijn besluit te rechtvaardigen of te motiveren?
Nee, laat de aanbieder zich maar rechtvaardigen. Wel altijd vriendelijk afwimpelen, "uw vriendelijkheid zij allen bekend"....
BeantwoordenVerwijderenToch?
je hebt er niet om gevraagd, je hebt je reden waarom je er niets mee wil doen, ik denk dat een korte motivatie toch eenvoudig en voldoende is?
BeantwoordenVerwijderenKan me wel in bovenstaande, helaas voor jou anonieme, antwoorden vinden.
BeantwoordenVerwijderen