Ark

Vandaag met Martha en de buren naar een replica (Schaal 1:3) van de Ark van Noach geweest. Best wel indrukwekkend. Roept ook wel weer veel vragen op. Mag dat?
je kotm dan al gauw op de discussie over een jonge of een oude aarde.
Ik heb veel bewondering voor mensen die met grote passie voor of het een of het ander pleiten. Beide kampen doen echt hun huiswerk heel goed. Een puur wetenschappelijke benadering werkt nooit omdat men in de wetenschap altijd uitgaat van vooronderstellingen (tot zover het huidige inzicht reikt neemt men iets als waar aan). Een puur letterlijke aanname van wat er in de Bijbel staat, heeft ook z'n charme (alleen geloof telt) maar kan ook de uitkomst van een gesprek over de vragen die met het Noach verhaal samenhangen bijvoorbaat al voorspelbaar maken.

Persoonlijk maakt het me neit uit of de wereld nu tienduizend jaar, of miljoenen jaren oud is. Genesis biedt ruimte voor beide opties (Lees Genesis 1 en 2 en probeer een antwoord op de vraag te vinden hoe een volmaakt God iets schept wat woest en leeg is.....). Een tweede vraag die naar de oppervlakte komt drijven is hoe het komt dat er sprake lijkt te zijn van een schepping en een herschepping....
Vragewn, vragen, vragen. En dat geeft helemaal niet. Ik heb er geen kerkscheuring voor over.

Waar ik m'n poot stijf houd is bij de heilsfeiten. Waarom? Ik weet dat ik een probleem heb (zonde) en dat ik dat probleem niet zelf kan oplossen. Ik kan m'n hart niet veranderen. Het leven, lijden, sterven, de dood en de opstanding van Jezus Christus; daar wil ik wel over in gesprek gaan maar niet in discussie.

Of de aarde nu jong, of oud is doet niets van het het feit dat de Ark van Noach een beeld is van Jezus Christus die mij kan redden van een eeuwig gescheiden zijn van het Ware leven dat in en bij God te vinden is. Jezus is mijn ark.