Nooit meer anoniem

Dat heb ik besloten. Het is frustrerend om met iemand in dialoog te zijn en je hebt geen idee wie dat is. Toch maar weer terug naar m'n principe om emails die van een anonieme afzender komen direct definitief te verwijderen. Echter met een uitzondering: stel je voor dat iemand me benaderd die het echt moeilijk vindt om mensen te vertrouwen en beschadigd is door anderen. Daar zijn er trouwens genoeg van.

Mensen kunnen een ding bijzonder goed en dat is anderen kwetsen. Vaak gebeurd dat ongewild en onbewust, maar de schade is er niet minder om. Mijn hart gaat uit naar mensen die zich "aangeschoten wild" voelen. Vaak weet ik me ook geen houding te geven naar mensen die pijn hebben (ik kom ook niet zo pastoraal en meevoelend over en ik zie mezelf als "pastoraly challenged"). De wereld is hard en het wordt helaas niet veel beter.

Vandaag vooral bezig geweest met het voorbereiden van twee preken voor aanstaande zondag. Eerst spreek ik in de Brandaris op onze zogenaamde startzondag. Niet dat er zoveel te starten valt maar het goed om een moment te hebben waarbij we stil staan bij onze missie en visie.

Na de dienst moet ik meteen door naar Zelhem (de Betteld) waar om 14.00 de afsluiting is van de "Come to Worship" evenement. Helaas is de afsluitende dienst ook het enig wat ik meemaak van het gehele weekend. Ik zie er naar uit om er te spreken over "aanbidding". Ik trek de lijn vooraal door naar het leven van alledag. Liedjes zingen en je er goed bij voelen is niet perse aanbidding. Dat is echt wel wat anders.
Ik ben eigenlijk nog op zoek naar iemand die met me mee wil en kan/wil rijden. Mocht een van de bloglezers interesse hebben: om 12.00 uur vertrek vanuit de Brandaris. Laat het me wel ff weten.

Vanavond nemen we formeel afscheid van Martijn. Morgen trekt hij in z'n kamer in Amsterdam en ik weet nu al dat ik een potje ga zitten huilen. Als ik er aan denk word ik al emotioneel.