We verwachten te weinig....

"We verwachten te weinig van God als we iets willen voelen", merkte Ewout van Oosten vanmorgen op tijdens onze wekelijkse ontmoeting op dinsdag.
Als we zien wat God voor ons heeft gedaan en wat wij Hem hebben aangedaan (en aandoen) is er maar een passende reactie op Zijn intiatief om Jezus naar de aarde te sturen om voor al onze zooi te sterven. Die reactie is dat we zo onder de indruk zijn en raken van Gods liefde voor ons, dat we nog maar eenn ding willen en dat is, of we nu wel of niet iets zouden voelen, Hem te dienen voor de rest van ons leven.

Gisteren dus de gemeentevergadering. Helaas had ik gelijk en waren we met een groepje van ongeveer 40 mensen. Ik ga een aantal notoire "niet op komen dravers" om het waarom van dit notoire gedrag vragen. Ik zie het maar als een persoonlijk onderzoekje.
De veertig aanwezigen spraken hun vertrouwen uit voor een komende periode waarin we de gemeente willen blijven dienen. Officieel sluiten we hiermee de eerste periode van vier jaar af. We zien uit naar de komende jaren.

Vandaag drie toespraken voorbereiden voor Noorwegen waar ik van donderdag tot zondag ben. Daarnaast moet onze tweemaandelijkse nieuwsbrief worden geproduceerd. Ik hoop dat ik het in een dag red.

Ewout vertelde ook hoe vorige week tijdens een bijbelstudie in The Mall in Delft een man uit de buurt binnenwandelde en vroeg of hij even mocht blijven luisteren. Uit de vragen die hij stelde bleek dat hij z'n verdediging een beetje liet zakken. Wat er dan gebeurd als je tegenover een groep christenen zit is een fenomeen. Het is alsof er een knop omgaat en men alle parate geschut tevoorschijn haalt om de deur, die op een kier staat met geestelijke bazooka's weg te blazen. Zonder fysiek te worden kan iemand dan tot op het geestelijke bot worden afgeknaagd.
Gevolg, de deur gaat dicht. Waarschijnlijk met een extra slot erop.

Hoe komt dat? Omdat we als christenen God niet betrekken bij en deel maken van onze "normale" conversaties. Als iemand dan blijk geeft van enige interesse in geestelijk zaken wordt ongedoseerd en volkomen ongevoelig alles uit de kast gehaald om de getoonde interesse maximaal op te rekken teneinde de betreffende persoon het koninkrijk van God in te rammen ("Attentie, code 037, homo sapiens geeft blijk van geestelijk interesse, alle personeel overschakelen op status 'evangelist', go get him!!).

Voor wie is het nog normaal om over de dingen van en met de Heer te spreken? Waarom huiveren christenen ervoor om over God te praten zoals hun collega's en vrienden over voetbal, de ideale temeratuur voor het consumeren van bier, hun schoonmoeder (in het geval de man getrouwd is en er nog een heeft) of enig andere triviale zaken te praten? Niet dat het praten over God triviaal zou zijn maar ik dacht dat we als christenen Hem toch het belangrijkste vinden en vonden. Ik ken maar weinig mensen die hun mond houden over dat wat actueel en belangrijk in hun leven is.

Tot zover, ik moet studies gaan voorbereiden. Het is tien uur; eerst koffie.