Cartagena!

Vang ik hier plotseling een onbeveiligd netwerk op en kan dus mailen en bloggen. Contact met de buitenwereld en achterban op deze wijze geeft toch een vertrouwder gevoel.

Update van de laatste twee dagen. Morgen en blog over het bezoek aan twee gevangenissen vandaag! Dat was nog eens wat. God is aan het werk. Cartegana stinkt en zit vol met auto's, brommers en overstroomde wegen.

Als ik aan Colombia denk, denk ik aan cocaine en armoede. De cocaine heb ik niet gezien of geroken. De armoede wel. De contrasten zijn ook hier enorm. Van grote weelde tot diepe armoede. Daarnaast is alles schrikbarend duur. Brood, melk, eieren; gewoon de basiszaken zijn hier zeker twee keer zo duur als in Nederland. Ergens lacht iemand zich helemaal rot, zonnebadend en sangriaslurpend op z'n privestrand waar bediendes en een maseuse hem helpen om zich bewust te zijn van de weelde waarin hij baad en de afleiding hem helpt om de ruggen van de armen niet te hoeven zien; wie weet zou een geweten kunnen gaan knagen...
Cartagena, het zou een mooie stad kunnen zijn als men er wat beter voor zou zorgen. Het is een stad zoals zovele anderen op deze wereld; vies, stank en veel te veel verkeer. Ook hier is de auto een statussymbool. Alleen al het hebben van een auto (maakt in eerste instantie niet uit hoe oud deze is) verschaft je een bepaalde status. Die van onafhankelijkheid, en dat mag wat kosten.
Arm of rijk, jong of oud, economische groei of depressie, mensen zijn overal ter wereld hetzelfde. Voor de meesten draait alles uiteindelijk om geld.

We werden opgehaald door Maria en Martha (echt waar). Martha is onze contactpersoon en Maria heeft de auto, dus is Martha, en zijn wij, afhankelijkheid van Maria (met de auto). Ik geloof dat het een Suzuki is. Het kleinste model. Ineengevouwen en in elkaar gedrukt zitten Lennart, Roberto en ik op de achterbank en laten ons met opgetrokken knieen van de ene naar de andere bijeenkomst in Cartagene rijden terwijl Martha, zich half omdraaiend vanaf de relatief royale passagierszetel (kijk eens wat een ruimte zij heeft!!) onafgebroken op ons inpraat.

Woensdag een bijeenkomst met zo'n twintig voorgangers van verschillende kerken. Voor velen was dit een eerste kennismaking met het werk van OM.
's-Avonds een bijeenkomst in een van de grotere kerken in Cartagena, de 'foursquare gospel church'. Zo'n vijfhonderd gelovigen verzamelden zich in de grote zaal en zongen uit volle borst Gods lof. De voorganster (haar man is enkele jaren geleden overleden en zij heeft de uitdaging opgepakt om de kerk verder te leiden) heette ons welkom en ik heb die avond alles gegeven, zowel fysiek als emotioneel. Zovelen gaan door moeilijkheden, van huwelijksproblemen tot verslavingen. Velen kwamen naar voren voor gebed. Veel te veel (zo'n 200) om persoonlijk met ze te bidden dus bad ik voor de verschillende groepen (soorten van problemen). Het was duidelijk dat de Geest van God werkte in de levens van de mensen. De voorganster bedankte ons en gaf een open uitnodiging om terug te komen wat bemoedigend is omdat deze denominatie over het algemeen erg op zichzelf is en niet gemakkelijk buitenstanders toelaat.
Het onstaan van de foursquare gospel church is een bijzonder verhaal. Onlangs las ik een biografie over het leven van Amy McPherson, die zo'n 100 jaar geleden de basis legde voor wat nu een wereldwijde beweging van God is. Ze was een van de eerste vrouwelijke evangelisten die met een grote tent door Amerika trok en een unieke manier van presenteren had. Ze bracht het evangelie met behulp van drama en beelden waardoor de verhalen dicht bij de mensen kwamen.
Google "Amy McPherson" en je vindt een heleboel informatie (her en der wat tegenstrijdig maar dat hoort erbij; "succes" resulteert altijd in jaloezie.