Gisterenochtend gesproken in Jozua (Alblasserdam). Het is altijd een genoegen om daar te spreken (1 x per jaar). Ik kom er nogal wat Lekkerlanders tegen en de verhalen over vroeger komen dan gemakkelijk bovendrijven. Na afloop van de dienst meldde een man zich bij me die me vertelde dat, toen hij samen met mijn jongste broer in de eerste klas van de LTS zat, er zich iets had voorgevallen tussen die twee, waarop ik het blijkbaar voor m'n broer had opgenomen en het nieuws de wereld inging dat "als Jan den Ouden A.M. te N. te pakken kreeg", ik hem "helemaal verrot zou slaan". Aangezien ik die belofte blijkbaar nooit had waargemaakt, meldde A.M. te N. zich gisteren bij me om het beloofde pak slaag in ontvangst te nemen.
Omdat ik met niets van het voorval herinner besloot ik A.M. te N. gratie te verlenen en kocht hij een moek bij me, voor z'n vrouw en vroeg me om de groeten aan m'n broer te doen.
"Ik vertel u een Bijbelse waarheid die u in praktijk zou moeten brengen. Niet dat ik het zelf in praktijk breng, maar het is wel iets wat ik graag zou willen".
Iemand anders vertellen hoe het moet zonder het zelf te praktiseren is een effectieve manier om een heleboel woorden te gebruiken zonder ook maar iets te zeggen. Het is een totale verspilling van woorden en tijd.
Ik hoor het zo vaak en in zoveel verschillende vormen. Predikers, (zang)leiders die je een worst voorhouden en dan op het moment van de ontknoping de worst weggooien. Ze ondermijnen hun eigen geloofwaardigheid en maken zichzelf belachelijk. Zwijgen zou beter zijn. Krachtige woorden en beelden worden door dit principe ontkracht en gewist; de luisteraar ontluistert.
Voorbeeldje dan maar. Een prediker roept gehuwden op om elkaar om een huwelijk naar Gods beeld te praktiseren, een geweldige demonstratie van Gods liefde voor en toewijding aan de mens. Vervolgens vertelt hij (helaas zijn de predikers meestal een "hij") wat een puinzooi z'n eigen huwelijk is. Niet met zoveel woorden maar mensen zijn uitermate goed in staat om tussen de regels door te luisteren.
Waar zit de wereld en de kerk op te wachten? Niet op mensen met mooie verhalen maar op vrouwen en mannen die het waarmaken in hun leven. Die het geheim van een "aan zichzelf gestorven" leven hebben ontdekt en het waar weten te maken in de samenleving, op het werk, in de gezinnen, in de huwelijken; een leven van dienstbaarheid en overgave aan de ander, zoals Christus zelf.
Zijn dit experts? Nee, niemand heeft dit 100% onder de knie maar een duidelijke manifestatie van de werkelijkheid van deze zaken in iemands leven is echt niet teveel gevraagd.
Gisterenavond Eternal Differenz. Ook nu zijn er weer bijzondere dingen gebeurd waarbij we getuigen mochten zijn van de kracht en de werkelijkheid van God in de levens van mensen.
Al met al een lange dag. Ik heb Martha een half uurtje gezien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten