Paspoort vernieuwen

Ik had me er van te voren op ingesteld dat ik wel teruggestuurd zou worden. Ik bleef dus kalm toen de lokettiste, die er overigens ook niets aan kan doen dat een getraumatiseerde ambtenaar op hoger nivo, die het niet kan uitstaan dat zijn promotie niet doorging, nu wraak neemt op de Nederlandse burger door absurde eisen te stellen aan de pasfoto, me vertelde dat m'n voorhoofd twee milimeter te hoog zat. Ik wilde nog voorstellen om de twee milimeter dan maar weg te knippen, ik zou nog genoeg voorhoofd overhouden, maar hield de suggestie maar voor me, ze zal al genoeg flauwe opmerkingen te verhapstukken krijgen.
Thuis de foto wat kleiner gemaakt en het paste precies in de achterlijke maatgeving van de hoge ambtenaar. Trouwens, je zou maar een afwijkend hoofd hebben dat relatief langer is dan breed, ook dan zou het uit de matrix wegvloeien en afgekeurd worden.
Affijn, de volgende lokettiste, een aardige ingeburgerde niet Nederlandse, wees de foto nu op twee andere punten af. Er zat wat verloop in de achtergrondkleur (ik kan er ook maar weinig aan doen dat natuurlijk licht nu eenmaal die neiging heeft) en ten tweede zou mijn voorhoofd nu teveel glimmen. Oordeel zelf maar.

Ook nu bleef ik aardig en gaf haar helemaal gelijk.

Buitengekomen overkwam mij even de gedachte om de rest van mijn leven dan maar zonder paspoort verder te leven maar die gedachte wees ik snel van de hand. De plaatselijke drogist, Paalman, is het enige etablissement in Overschie waar pasfoto's gemaakt worden en waar, zo vermeld men trots op een website, een winkeljuffrouw in dienst is die als hobby "visageert"; met een borstel en matmakend poeder worden potentiele glimplekken genadeloos aangepakt. Op de monitor kun je meekijken hoe de camera zo wordt afsteld dat je hoofd precies binnen de door de getraumatiseerde hoge ambtenaar vastgestelde marges past.
Dat als resultaat m'n kin nu een geheel vormt met de rest van m'n bovenlichaam blijkt later geen probleem te zijn voor de lokettiste. Hoeveel anders is deze foto nu dan m'n zelfgemaakte? In ieder geval acht euro!

Bijna ging de laatste stap fout. Ik kwam om precies twaalf uur bij de secretarie van de deelgemeente aan waar de dienstdoende lokettiste (de ingeburgerde) net op het punt stond om de deur op slot te doen zodat de vermoeide ambtenaren ongestoord van een vast wel verdiende lunch konden genieten.
Met een vanuit de krochten van haar ziel opwellende vlaag van medelijden keek ze me aan en zei dat ze eigenlijk gingen sluiten maar dat ze me niet nog een keer weg wilde sturen. De pasfoto (die met die kin, of, eigenlijk zonder) werd zonder verdere bestudering aanvaard (Paalman rocks!) en konden we naar het finale onderdeel: de betaling.

Ze haalt m'n pasje door het pasdoorhaalmachientje en de mededeling "pincode" verschijnt. Verslagen kijk ik voor me uit en na enkele seconden naar de lokettiste: "Ik weet m'n pincode niet meer", zeg ik. Met dat bijltje heeft ze klaarblijkelijk vaker gehakt; "Meneer, denk er vooral niet bij na, doe het gewoon". Dat valt altijd te proberen. Zonder verder na te denken doe ik gewoon wat en tot mijn grote verbazing verschijnt enkele tellen later het bericht "u heeft betaald".

Wat een spannende dag. Zo maak ik ook eens wat mee.

Nog een ding. Is hier nu een geestelijke les uit te trekken? Het zou fijn zijn als dat waar was, dan had ik er meteen een preekillustratie bij. Nu moet ik echt zoeken naar een geestelijke les. Al met al ben ik er twee en een half uur mee zoet geweest. Daar zit misschien een geestelijke les? Laat het me weten als je er een vindt, dan stuur ik je een pasfoto.