Onderweg naar Helsinki

Ik ben neergeploft op stoel 6F en nu is het wachten op het vertrek. Vier toespraken op een conferentie voor oud-OMers, drie preken op zondag en een mannenontbijt. In mijn rugtas zitten twee boeken. Je weet nooit. Het lijkt een druk programma en de boeken zullen onaangeroerd blijven. De ontknoping van 'why I am not a Calvinist' blijft, totdat ik het boek weer verder kan kezen, een verborgenheid. Ik heb me voorgenomen om meer geschiedenisboeken te gaan lezen. De geschiedenis helpt om het heden beter te begrijpen en geeft mede richting aan de toekomst. Geschiedenis is fascinerend. Hoe zal men over honderd jaar terugkijken op ons gestuntel? Wat we nu allemaal bekokstoven is betrekkelijk. Tegelijk geven we met elkaar toch inhiud en betekenis aan de toekomst. M.a.w. We dragen allemaal iets bij, En dat vind ik gaaf. Het trekt ons omhoog uit het moeras van onbetekenheid. We betekenen iets!