26 januari 2014

De splijtzwam

Ze konden er wat van in Paulus' tijd. De welbespraakte, catastrofe veroorzakende woordentovenaars. Ze wisten een groep voor zich te winnen met de bewering dat de "opstanding van de doden" al had plaatsgevonden. In onze moderne tijd is het niet zozeer de opstanding die tot verhitte discussies leidt. Iedere generatie heeft zo haar eigen kerksplijtende en gezinnen uiteenrukkende splijtzwammen; Genezing, Heilige Geest, Dodenopwekking, benen en/of armen verlengende instapwondertjes, Proclamatie... het houdt niet op.
Het Evangelie; waar ging het ook al weer over?
Had dat niet iets te doen met die Jezus van Nazareth, die het hart van de mens wist te herenigen met het hart van de Schepper? Iets met verlossing, verzoening en vergeving? Iets met Leven?
Het is iets van alle eeuwen; spektakel en manifestatie spreken meer tot de verbeelding dan een ruw houten kruis.
Ach, ik moet het even kwijt. Vanmorgen hebben we stilgestaan bij het wonder van het kruis van Golgotha. Daar moeten we zijn. Daar begint het en eindigt het.

3 opmerkingen: