14 februari 2012

God verandert wel, of misschien ook niet

Gisteren kwam ik een aardig staaltje van eenzijdige bijbeluitleg tegen. Op de vraag of God wel eens van gedachten verandert antwoordde de beantwoorder in een poging om de tekstgedeelten te verklaren waaruit blijkt dat God wel degelijk wel eens van gedachten verandert:
"De tekstgedeelten die worden geïnterpreteerd als zou God van gedachten veranderen zijn menselijke pogingen om het handelen van God te verklaren. God ging iets doen maar besloot het toch anders te doen. Wij zouden zeggen dat dat als een verandering klinkt. Maar voor God, die alwetend is en soeverein is het geen verandering. Hij wist altijd al wat Hij zou gaan doen." (bron)
Dit verwoordt de toch wel algemeen aanvaarde theoretische dogma's aangaande Gods alomtegenwoordigheid, alwetendheid en onveranderlijkheid.
Waar de beantwoorder scheef schaatst is de aanname onveranderlijkheid als uitgangspunt. Dat is de fundamentele gedachte die staat en iedere variant of afwijking daarop moet worden weggeïnterpreteerd.
Je zou echter van een ander fundamenteel uitgangspunt uit kunnen gaan; die van de veranderlijkheid van God en alle afwijkingen en varianten daarop weginterpreteren.

Een voorbeeld van de traditionele aanpak is deze:
We lezen in Maleachi 3:6, Jacobus 1:17 en Numeri 23:19 dat God nooit van gedachten verandert. Hoe moet ik dan een tekst als Genesis 6:6 lezen waar God er spijt van heeft dat Hij de mens gemaakt heeft en besluit om het experiment te stoppen?

Wat ook kan is dit:
We lezen in Genesis 6:6, Jona 3:10 en Exodus 32:14 dat God van gedachten verandert. Hoe moet ik een tekst als Numeri 23:19 dan lezen? Wat ik daar lees staat immers haaks op de gedachte die we in die andere verzen vinden!

Je kunt er zoveel Hebreeuws bijhalen als je wilt, wat blijft staan is dat de tegenstelling een reële is. Het is allebei waar. Waarom is men zo bang voor paradoxen en weert men deze als de pest? Kan het zijn omdat we het maar moeilijk vinden om te erkennen dat we iets gewoonweg niet weten? 

Wat de paradox overstijgt is de Genade. Die "is verschenen" en heeft ons het ware gezicht van God laten zien. Daar is niets paradoxaals aan. En dat is maar goed ook. Op dat fundament kun je bouwen: Christus.

5 opmerkingen:

  1. Ik geloof niet dat de Bijbel zichzelf tegenspreekt, maar ik ben het helemaal met je eens dat we het vaak moeilijk vinden om toe te geven dat we iets niet weten. Als iets strijdig lijkt te zijn in de Schrift dan ga ik er maar van uit dat ik het nog niet helemaal heb begrepen. In plaats van de Schrift tegenstrijdig te verklaren... er zal vast wel een goede uitleg zijn, maar ik heb 'm dan nog niet gehoord/gevonden :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. De vraag is: wat is absoluut en en wat is relatief?
    http://goedbericht.nl/blog2/?p=340

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Nou ja, erkennen dat we iets niet weten.. Het is toch het woord van God en hoe kan God nu vergissingen maken? Ik heb juist ook moeite met die zg. tegenstellingen. Wat moet je wel letterlijk nemen en wat niet, en waarom wel/niet. Dat maakt de bijbel voor mij eigenlijk onleesbaar..

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hier staat een interessant antwoord:
    http://www.gotquestions.org/nederlands/God-gedachten-veranderen.html

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Interessant in die zin dat de auteur de paradox wegredeneert door te stellen dat de verzen die zouden wijzen op een van gedachten veranderende God natuurlijk nooit kunnen betekenen dat God daadwerkelijk van gedachten verandert. De paradox blijft staan en de auteur heeft netto niets gezegd.

    BeantwoordenVerwijderen