07 december 2011

Waterkou

Zou zijn mijn moeder het hebben gezegd: het is waterkoud. Vocht en kou; een combinatie die op de lange duur niet zo lekker is voor de botten.
De Mentoring Clinic zit er al weer op en ik ben doorgereisd naar Ierland. Ik zit ergens in de buurt van Rahara. Veel schaap, veel koud en veel wind. Vannacht dacht ik er goed aan te doen om met de ramen open te slapen. Het heeft wel iets om zo'n beetje uit je bed geblazen te worden. Echter, het dekbed en de twee dekens deden hun werk. Het neemt wel iets meer tijd om je bed uit te komen omdat je dan het warme holletje moet verlaten.  En da's gewoon niet leuk.
Het is zo gaaf om de lichten aan te zien gaan  bij de meeste deelnemers aan de mentoring clinic. Een van de deelnerms die twee dagen van te voren overwoog om misschien toch maar gezellig thuis te blijven heb ik met een sluwe salespitch over kunnen halen om toch te komen. Hij is nu zo enthousiast. Hij schreef dat hij meteen bij thuiskomst en terug op het werk aan de slag ging met een aantal tools en vroeg me of we elkaar volgende week kunnen ontmoeten om er over door te praten. Zodoende hebben we nu een ontbijtafspraak om zes uur staan in het truckerscafe aan de rotonde nabij ons kantoor in Carlisle.

En daar doe je het voor: mensen tot ontwikkeling en bloei zien komen; een onderdeel van het maken van discipelen. De Clinic reikt de route, de vaardigheden, de gereedschappen en een groeiend zelfbewustzijn aan om hierin effectiever te worden.
Hieronder de groep deelnemers. Morgen weer naar huis. Yes!




1 opmerking: