04 augustus 2011

Analoog schrijven en lezen (aka de leur van geer)

Ja, ik heb een E-reader, een laptop en een PC en veel communicatie, zowel aan de zendende als aan de ontvangende kant vindt elektronisch plaats.
Er gaat echter niets boven de geur van leer, een goede hardback waarin de bladzijden nog open blijven liggen als je het boek loslaat, en een goed schrijvende vulpen.
Studeren kan ook in grote mate elektronisch. Talloze hulpmiddelen reduceren de noodzaak om te onthouden tot een uiterst minimum. Knippen, plakken, lijsten, zoekfuncties met daaraan gekoppelde woordenboeken, encyclopedieën en wat dies meer zij; geweldig (bijvoorbeeld E-sword)! En nu komt er een maar.....
Electronica kunnen het eigenlijke leerproces niet vervangen. Dat is iets dat intern gebeurd en daar is tijd voor nodig.
Voor mij geldt: ik wil leren dus moet ik noteren; voor mij de meest effectieve manier om informatie in me op te nemen om deze vervolgens te kunnen kauwen en herkauwen. Dat lukt me gewoonweg niet op een kladblok van 30 cent bij Zeeman. Een grote stimulans is daarom een heerlijk ruikend leren dagboek (dat open blijft liggen als je het loslaat) en een goede vulpen. Zojuist van paperblanks hun Vincent van Gogh editie uit de serie dagboeken. Wel geen leer, maar wel met een keiharde kaft met magneetflap. Ik kan niet wachten om er in te gaan schrijven met m'n Waterman of Parker vulpen (die wisselen elkaar dagelijks af).
Zo ook met het lezen en het bestuderen van de Bijbel. Digitale hulpmiddelen zijn uiterst handig maar er is niet zo mooi als met je snoet boven een mooi uitgevoerde editie te hangen.
Vandaag nagedacht over het thema "bestemming" voor een spreekbeurt in een dienst later deze maand. Ik ben er helemaal enthousiast over geworden. Zojuist mijn Bijbel dichtgeslagen, maar niet voordat ik er even in dook en de geur van papier en inkt diep opsnoof. Wat een rijkdom.
Nu is mijn dagboek aan de beurt. Ik ruik'em al.

1 opmerking: