In de tjet

Het zit er bijna op. Na uren van schuren, gronden, plamuren, schuren, aflakken zit de klus er zo'n beetje op. All houtwerk aan de achterkant (de zonkant) van het huis staat lekker in de tjet. Omdat het huis van voor de oorlog is, kom je ook wel het e.e.a. tegen dat aandacht behoeft. Zo heb ik wat vooroorlogs schrootwerk achter het zonnescherm moeten slopen en een modernere oplossing creëren. Net toen dat stukje gevel bloot lag brak het noodweer over Nederland uit (donderdag de 14e). Liters water sloegen door de kieren en gaten in het stukje blote muur door de gevel de woonkamer binnen. Slechtere timing kon haast niet. Nu is het allemaal weer dicht en ik ben best wel trots op het eindresultaat.

Gek eigenlijk dat ik bij het klussen sterk de behoefte voel om alles uit elkaar te halen en dat ook doe. Levert altijd heel veel meerwerk op. Achter het dakgootje verven? Oplossing, dakgoot eraf halen. Zichtbaar wordt het oude, verrotte schrootwerk met alle gevolgen van dien. Omdat de dakgoot er toch af is, deze meteen maar geschuurd (ja, van grof naar fijn) en in de kleur van het houtwerk gespoten. Dan de regenpijp ook meteen maar er achteraan. Dat kan weer over omdat die tijdens het droogproces is natgeregend en nu honderden vochtblaasjes het glad bedoelde oppervlak bezoedelen.

Ondertussen staat mijn auto al sinds 8 juni bij de garage. Reparatie (radiateur, koelelement en brandstofpomp) kost een kleine duizend euro en de vraag is of dat de investering waard is. Een kapotte auto doorverkopen is echter ook geen optie.

Kortom: gedoe.